สายฝนพร่ำ ค่ำคืน ที่ชื้นหนาว
หลั่งพรูพราว ราวเพชร เป็นเกล็ดสาย
ลมเหมันต์ เฉื่อยฉิว ต้องผิวกาย
สุดเสียดาย ฝนพรำ ต้องจำลา
ยิ่งคิดครวญ ชวนถอน สะท้อนจิต
ก่อนเคยชิด สนิทซึ้ง เสน่หา
มาวันนี้ อยู่เดียว เปลี่ยววิญญาณ์
ไร้วาจา ลาจร อักษรจาร.../
EasternMan
หลั่งพรูพราว ราวเพชร เป็นเกล็ดสาย
ลมเหมันต์ เฉื่อยฉิว ต้องผิวกาย
สุดเสียดาย ฝนพรำ ต้องจำลา
ยิ่งคิดครวญ ชวนถอน สะท้อนจิต
ก่อนเคยชิด สนิทซึ้ง เสน่หา
มาวันนี้ อยู่เดียว เปลี่ยววิญญาณ์
ไร้วาจา ลาจร อักษรจาร.../
EasternMan
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
