[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[a moth]

จดหมายลา กับ ผู้ผ่านมาในคืนเปลี่ยว



อพาร์ตเมนต์เรียงรายซีกซ้าย-ขวา
สุดลูกหูลูกตา – ผ้าลดหลั่น
กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มประชัน
รู้สึก – ฉัน วิงเวียนเศียรซ้ำ-ซ้ำ
บนถนนซีเมนต์เส้นทางเดิม
บางอย่างเริ่มก่อตัวหลังหัวค่ำ
ชุดเสื้อกล้ามสะกดการจดจำ
ราวกับสัจธรรม แห่งค่ำคืน

แสงไฟจากห้องนอนสะท้อนเงา
อิฐกำแพงกั้นเขาจากเงาอื่น
ริมระเบียงชายขอบที่ชอบยืน
ตากน้ำค้างดึกดื่นยืนรอใคร?
เลือนรางหรือแจ่มชัดการพลัดหาย
จากเป็นหรือจากตายจุดหมายไหน-
ก็ฝาดเฝื่อนขมขังฝังเนื้อใน
สะเทือนลมหายใจอันไร้ร้าง
กับจดหมายในมือถือทวนอ่าน-
ราวเพิ่งผ่านวันหมองวันต้องห่าง
ก่อนขมวดคิ้วชิดปิดอำพราง
อยู่ท่ามกลางคืนเปลี่ยวดึกเดียวดาย-
มีความเหงาล้อมรอบขอบตาชิด
น้ำค้างติดริมตากว่าแห้งหาย
เพราะมิใช่หินผาแอ่นท้าทาย
ฉันเห็นรักโหดร้ายและหายลับ
ไปพร้อมกับเรื่องเก่าเขาและเธอ
พลันรู้สึกแรกเจอเผลอจ่อมจับ
เสียงปากผิวเพลงเศร้าเข้าสำทับ
ปวดร้าวกับฝันรอพอหรือยัง?

เมื่อดึกนี้เงาแสงทุกแห่งห้อง
ขาดเงาของคนอื่นจากคืนหลัง
กรีด-เฉือนจิตวิญญาณ..กี่พันครั้ง
โดยลำพังหลังกระจกตกกระทบ
ยามแสงไฟห้องหับดับสนิท
กระจิริดควันม้วนตัวอวลอบ
เล็ดลอดลอยเข้าตาทุกคราพบ
ฉันลอบหลบเช็ดรอบริมขอบตา
...

ท่ามคืนเปลี่ยวคนปลอดตลอดทาง
คนข้างล่างสับสนปนห่วงหา
ความรักยังสวนทาง-ระหว่างเวลา
ความเย็นชาซ่อนเร้นอยู่เป็นนิจ!.

แก้ไขไฟล์แนบโดยผู้ดูแลระบบ