ยามเลิกร้างห่างกันนั้นควรคิด
ถึงชีวิตเคยเคียงคู่อยู่กันหนอ
ตามราวีทีละนิดไม่คิดพอ
กรรมใครก่อก็ต้องใช้ไยมากวน
หมดรักเธอเพ้อไปฉันไม่กลับ
สายน้ำลับแล้วไปไม่มีหวน
มากลั่นแกล้งแทงใจไม่มันควร
อย่ามาชวนทะเลาะไม่เหมาะเลย
ทางของใครของมันฉันขอบอก
เธออย่าออกจากลู่อยู่เฉยเฉย
ฉันรักเขาที่สุดหยุดเปรียบเปรย
เราลงเอยด้วยดีจากอย่าขวากหนาม
ถึงชีวิตเคยเคียงคู่อยู่กันหนอ
ตามราวีทีละนิดไม่คิดพอ
กรรมใครก่อก็ต้องใช้ไยมากวน
หมดรักเธอเพ้อไปฉันไม่กลับ
สายน้ำลับแล้วไปไม่มีหวน
มากลั่นแกล้งแทงใจไม่มันควร
อย่ามาชวนทะเลาะไม่เหมาะเลย
ทางของใครของมันฉันขอบอก
เธออย่าออกจากลู่อยู่เฉยเฉย
ฉันรักเขาที่สุดหยุดเปรียบเปรย
เราลงเอยด้วยดีจากอย่าขวากหนาม
ตอนรักกัน ทุกวัน นั้นแสนหวาน
หลายเดือนผ่าน ทำให้ ใจวาบหวาม
รักสองเรา สวยสด ช่างงดงาม
คอยติดตาม ถามไถ่ ด้วยไมตรี
เธอเจอหญิง คนใหม่ สดใสกว่า
เย้ายวนตา เธอจึง รีบบึ่งหนี
สลัดรัก จากฉัน ไร้ปรานี
เธอไม่มี เยื่อใย ใจด้านชา
ฉันตามง้อ ขอโปรด จงเห็นใจ
เธอผลักไส ไล่ส่ง ตรงชี้หน้า
รักสะดุด สุดสิ้น ในวิญญา
เธอบอกเบื่อ ระอา น่ารำคาญ
บอกให้ฉัน นั้นอยู่ ที่ของฉัน
ไม่มีวัน กลับชื่น คืนสงสาร
ใจฉันแตก แหลกเหลว ทรมาน
รักแสนหวาน พานขม ลมปากชาย
พันทอง
หลายเดือนผ่าน ทำให้ ใจวาบหวาม
รักสองเรา สวยสด ช่างงดงาม
คอยติดตาม ถามไถ่ ด้วยไมตรี
เธอเจอหญิง คนใหม่ สดใสกว่า
เย้ายวนตา เธอจึง รีบบึ่งหนี
สลัดรัก จากฉัน ไร้ปรานี
เธอไม่มี เยื่อใย ใจด้านชา
ฉันตามง้อ ขอโปรด จงเห็นใจ
เธอผลักไส ไล่ส่ง ตรงชี้หน้า
รักสะดุด สุดสิ้น ในวิญญา
เธอบอกเบื่อ ระอา น่ารำคาญ
บอกให้ฉัน นั้นอยู่ ที่ของฉัน
ไม่มีวัน กลับชื่น คืนสงสาร
ใจฉันแตก แหลกเหลว ทรมาน
รักแสนหวาน พานขม ลมปากชาย
พันทอง