~~~**แสร้งรัก**~~~
****
...โอ้.กระไร ใครเอย เคยเอ่ยว่า
รักเท่าฟ้า ฝากไว้ ไม่หน่ายแหนง
แต่เหตุใด ใยกลับมาเปลี่ยนแปลง
กลายเป็นรัก จำแลง เสแสร้งใจ
*
...อยู่ต่อหน้า บอกรักเรา เท่าผืนฟ้า
แต่ลับหลัง เลือนลา หาใครไหน
คำว่ารัก ไร้ค่า สิ้นอาลัย
หลงลืมไป ให้เห็น เช่นคำลวง
*
...หว่านคำหวาน ชื่นเย็น เช่นน้ำผึ้ง
เพียงหยดหนึ่ง ซ่านซึ้ง ถึงแดนสรวง
แต่แท้จริง ซ่อนฤทธิ์ พิษทั้งปวง
ทำลายทรวง อ่อนไหว ให้ตรอมตรม
*
...มีรักหนึ่ง ปักจินต์ กลับสิ้นค่า
ชั้นราคา เทียบวาง ทางขื่นขม
เขาเสแสร้ง แกล้งรัก ฝากระทม
เหมือนห่อห่ม ให้แหลกเหลว ด้วยเปลวไฟ.....
"สุนันยา"
************************