กลัวน้ำตาเอ่อไหลรดใบหน้า
แหงนมองฟ้ารีบกลั้นกลัวมันหยด
เตรียมหัวใจไว้ให้มันไหลรด
อย่าปรากฏให้เห็นเช่นก่อนนั้น
ความทรงจำครั้งก่อนอ่อนหวานยิ่ง
ทุกทุกสิ่งงดงามเหมือนความฝัน
ความรักและความสุขความผูกพัน
กลับมีอันถึงคราต้องอาวรณ์
เหมือนดั่งเช่นดอกโศกตกจากต้น
กลีบดอกหล่นซานซบเหมือนหลบซ่อน
ดั่งหัวใจเหน็บหนาวแสนร้าวรอน
ถูกหลอกหลอนเจ็บช้ำเพราะคำคน
จากกันทั้ง ยังที่ มีชีวิต
คิดและคิดอยู่กับความสับสน
เธอ..จริงใจหรือมีเล่ห์เข้าเปปน
ฉัน..อดทนทุกข์ท้อ เกินพ้อคำ
รักของเราเกือบสลายลงหลายครั้ง
เราต่างรั้งมันไว้ไม่ให้คว่ำ
แต่รักเราวันนี้เป็นสีดำ
ถูกเธอย่ำจนยับเกินจับดู
กลืนน้ำตาเอาไว้ไม่ให้หยด
ใจของฉันสลดแสนหดหู่
เมื่อเธอไม่มีจิตคิดชื่นชู
ก็ขออยู่อย่างนี้ชั่วชีวิต
--ณัชชา--
แหงนมองฟ้ารีบกลั้นกลัวมันหยด
เตรียมหัวใจไว้ให้มันไหลรด
อย่าปรากฏให้เห็นเช่นก่อนนั้น
ความทรงจำครั้งก่อนอ่อนหวานยิ่ง
ทุกทุกสิ่งงดงามเหมือนความฝัน
ความรักและความสุขความผูกพัน
กลับมีอันถึงคราต้องอาวรณ์
เหมือนดั่งเช่นดอกโศกตกจากต้น
กลีบดอกหล่นซานซบเหมือนหลบซ่อน
ดั่งหัวใจเหน็บหนาวแสนร้าวรอน
ถูกหลอกหลอนเจ็บช้ำเพราะคำคน
จากกันทั้ง ยังที่ มีชีวิต
คิดและคิดอยู่กับความสับสน
เธอ..จริงใจหรือมีเล่ห์เข้าเปปน
ฉัน..อดทนทุกข์ท้อ เกินพ้อคำ
รักของเราเกือบสลายลงหลายครั้ง
เราต่างรั้งมันไว้ไม่ให้คว่ำ
แต่รักเราวันนี้เป็นสีดำ
ถูกเธอย่ำจนยับเกินจับดู
กลืนน้ำตาเอาไว้ไม่ให้หยด
ใจของฉันสลดแสนหดหู่
เมื่อเธอไม่มีจิตคิดชื่นชู
ก็ขออยู่อย่างนี้ชั่วชีวิต
--ณัชชา--