สุริยนต์พ้นเส้นฟ้าเวลาเช้า
วิหคเข้าเย้ายวนชวนหลงใหล
เมฆปุยขาวเจ้าขาวอย่างเข้าใจ
ท่ามทิวไพรไหวอ่อนดูซ่อนเร้น
ลมที่พรมพรมพร่างช่างเย็นเยียบ
ดินที่เหยียบเปรียบคล้ายที่ได้เห็น-
ในนิทราคราหนึ่งซึ่งหนาวเย็น
ด้วยกายเร้นหลบอยู่จึงรู้ความ
ละอองไม้ไผ่ปลิวช่างลิ่วล้อ
บนความท้อขอกายอย่าไหวหวาม
สุริยามาเทียบอยู่เมื่อครู่ยาม
คนไร้นาม. .เชิญร่วมถม. .ห่มตะวัน
อรุณสวัสดิ์ทุกคนบนโลก
วิหคเข้าเย้ายวนชวนหลงใหล
เมฆปุยขาวเจ้าขาวอย่างเข้าใจ
ท่ามทิวไพรไหวอ่อนดูซ่อนเร้น
ลมที่พรมพรมพร่างช่างเย็นเยียบ
ดินที่เหยียบเปรียบคล้ายที่ได้เห็น-
ในนิทราคราหนึ่งซึ่งหนาวเย็น
ด้วยกายเร้นหลบอยู่จึงรู้ความ
ละอองไม้ไผ่ปลิวช่างลิ่วล้อ
บนความท้อขอกายอย่าไหวหวาม
สุริยามาเทียบอยู่เมื่อครู่ยาม
คนไร้นาม. .เชิญร่วมถม. .ห่มตะวัน
อรุณสวัสดิ์ทุกคนบนโลก