เสียงรัญจวน หวนไห้ อยากไปหา
แนบกายา อุ่นไอ อยู่ไม่ห่าง
อยากคลอเคล้า แนบใน ใจบางบาง
อรุณรุ่ง มิห่าง ร้างจากกัน
หลงคารม คมคาย ชายพร่ำรัก
หวานยิ่งนัก ซาบทรวง ห้วงอกฉัน
พจนา ครวญคร่ำ เพียรจำนรรย์
ให้ป่วนปั่น หวั่นไหว ทั้งใจกาย
อยากตามหา มาไว้ นอนกกกอด
โถพ่อยอด ยาใจ ทำไงนี่
หลงเสียงเจ้า เฝ้าเพ้อ ทุกนาที
ยอดชีวี ฤดีช้ำ ร่ำพิไร
จะตามติด พิชิตใจ ได้ไหมหนอ
พ่อรูปหล่อ หลงเสียง จนป่วยไข้
ช่วยตอบกลับ รับขวัญ หน่อยเป็นไร
คงหายป่วย ฤทัย ใคร่ตอบที
พันทอง
พิไรร่ำรำพันหมายมั่นนัก
ว่าปลงภักดิ์รักชายมิหน่ายหนี
เจ้าร้อยรสบทหวานขานวจี
ฝากชีวีพลีแล้วทรวงแก้วตา
แสนเห็นใจในนวลเจ้าครวญหม่น
ด้วยหลงมนต์กลเล่ห์สิเนหา
จนซมฤทธิ์พิษไข้ไม่สร่างซา
นงพงาล้าคอยละห้อยตรม
จึงได้สรรกลั่นพจน์จารบทตอบ
หมายเพียงปลอบขวัญยืนจางขื่นขม
หทัยกายชายนี้มีชู้ชม
อย่าจ่อมจมลมลิ้นจักสิ้นงาม
ไมตรีจิตมิตรแท้ไร้แผลช้ำ
หากดิ่งดำถลำนักคนจักหยาม
มิตรหนึ่งน้อยร้อยชู้มิสู้ความ
เถิดอยู่ท่ามทุกข์เข็ญจะเห็นเอง
ปภัสร์
๖ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
