กะบังร่วงควงกลีบประทีปหล่น
จากบนต้นขั่วร่างกลางลมสาย
เพียงแผ่วเบาเนาชิดพิศเดือนพราย
ก็หล่นวายตายจากพรากอาจิณ
หล่นจากต้นบนถนนคนเหยี่ยบย่ำ
บนพื่นต่ำทำใจใคร่ถวิล
ร่วงจากต้นหล่นบนพื่นแผ่นดิน
กลีบโรยรินผินจากให้พรากตาย
จากบนต้นขั่วร่างกลางลมสาย
เพียงแผ่วเบาเนาชิดพิศเดือนพราย
ก็หล่นวายตายจากพรากอาจิณ
หล่นจากต้นบนถนนคนเหยี่ยบย่ำ
บนพื่นต่ำทำใจใคร่ถวิล
ร่วงจากต้นหล่นบนพื่นแผ่นดิน
กลีบโรยรินผินจากให้พรากตาย
ดังดอกรัก โรยรา ครากลีบร่วง
สิ้นความหวง ห่วงหา พาเงียบหาย
ร้างลาต้น หม่นหมอง ต้องเดียวดาย
กลีบกระจาย ถูกย่ำ ช้ำฤดี
ไม่เหลือรอย ทรงจำ เคยพร่ำกล่าว
มีแต่ความปวดร้าว เขาหลีกหนี
เป็นแผลใจ ด่างพล้อย รอยย่ำยี
เป็นดังสี ดำมืด...คราวจืดจาง...
"สุนันยา"
สิ้นความหวง ห่วงหา พาเงียบหาย
ร้างลาต้น หม่นหมอง ต้องเดียวดาย
กลีบกระจาย ถูกย่ำ ช้ำฤดี
ไม่เหลือรอย ทรงจำ เคยพร่ำกล่าว
มีแต่ความปวดร้าว เขาหลีกหนี
เป็นแผลใจ ด่างพล้อย รอยย่ำยี
เป็นดังสี ดำมืด...คราวจืดจาง...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
