กำสรวลครวญครางทางรักห่าง
เหมือนกับพรางหว่างจิตพิศไม่เห็น
พระพายพัดซัดลมพรมร่างเย็น
เหมือนกับเป็นเช่นฝันหมั่นคร่ำครวญ
คิด คิด คิด พิศดูรู้ว่าเศร้า
จิตหงอยเหงาเศร้าสรวงดวงใจหวน
สายลมเอื้อยเชื่อนผ่านวันวานทวน
ช่างแปรปรวนจวนเศร้าเหงาร้างใจ
ระทมท้อ ก่อเก็บ เจ็บรอยแผล
เขาไม่แล เลือนลา พาหวั่นไหว
โศกซุมทรวง ห่วงหา ให้อาลัย
เพราะเหตุใด จึงลา ไม่อาวรณ์
ทิ้งใครหนึ่ง ขื่นขม ตรมเพราะรัก
เหมือนไข้หนัก รุกไล่ ไม่ถ่ายถอน
ขาดยาใจ ช่วยเหลือ เอื้ออาทร
จึงร้าวรอน ครวญคร่ำ พร้อมน้ำตา...
"สุนันยา"
เหมือนกับพรางหว่างจิตพิศไม่เห็น
พระพายพัดซัดลมพรมร่างเย็น
เหมือนกับเป็นเช่นฝันหมั่นคร่ำครวญ
คิด คิด คิด พิศดูรู้ว่าเศร้า
จิตหงอยเหงาเศร้าสรวงดวงใจหวน
สายลมเอื้อยเชื่อนผ่านวันวานทวน
ช่างแปรปรวนจวนเศร้าเหงาร้างใจ
ระทมท้อ ก่อเก็บ เจ็บรอยแผล
เขาไม่แล เลือนลา พาหวั่นไหว
โศกซุมทรวง ห่วงหา ให้อาลัย
เพราะเหตุใด จึงลา ไม่อาวรณ์
ทิ้งใครหนึ่ง ขื่นขม ตรมเพราะรัก
เหมือนไข้หนัก รุกไล่ ไม่ถ่ายถอน
ขาดยาใจ ช่วยเหลือ เอื้ออาทร
จึงร้าวรอน ครวญคร่ำ พร้อมน้ำตา...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
