-ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒-
๏ อุราไหวฤทัยรอน มิอาจถอนฤดีไกล
สะท้านขวัญประหวั่นใน ละม้ายใจจะขาดรอน
๏ ประสบพักตร์ประจักษ์โฉม ประดุจโคม ณ อัมพร
ลออองค์อนงค์อร ผินางฟ้าวิลาวัณย์
๏ พธูปรายชม้ายพักตร์ ก็นึกรักประจักษ์มั่น
มนัสตรึงคะนึงฝัน มิมีวันจะหันลา
๏ นรีใดมิหมายสิ้น จะมอบจินต์อภิญญา
ฤทัยวางมิสร่างซา กระจ่างหล้าและฟ้าดิน๚ะ๛
-อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑-
๏ เพียงยลกระวนวาย อุระชายมลายสิ้น
เนตรปรายละลายจินต์ ศิขรินทร์ถล่มพลัน
๏ วงพักตร์ก็งดงาม นะจะหยามและเย้ยจันทร์
ไม่พบประสบขวัญ ศศินั้นสิบั่นทอน
๏ ยามยิ้มประพิมพราย ฤติวายสยบอร
คิ้วโก่งขนงงอน ดุจะศรพระจักรา
๏ หากแม้นสุดาดวง จิตะพ่วงและห่วงหา
ร่วมโศก ณ โลกหล้า จะละฟ้ามิอาลัย๚ะ๛
-วิชชุมมาลาฉันท์ ๘-
เพียงพบสบน้อง พี่ต้องหวั่นไหว
ศรรักปักใน ดวงใจพี่ชาย
๏ ว้าวุ่นครุ่นคิด ด้วยจิตมุ่งหมาย
อยากอยู่คู่กาย ไม่คลายสัมพันธ์
๏ พี่นั้นมั่นคง ซื่อตรงไม่สร่าง
หมายชวนนวลปราง ร่วมสร้างทางฝัน
๏ หากแม้นทรามวัย มีใจให้กัน
จนสิ้นชีวัน รักมั่นเพียงเธอ๚ะ๛
-อีทิสังฉันท์ ๒๐-
๏โฉมสะคราญสราญถวิลจะเจอ
มิพบอนงค์ก็หลงละเมอ เสมอไป
๏ เปรียบประดุจอรุณละมุนละไม
ตะลึงตะลานและซ่านฤทัย ลออตา
๏ ภักดิ์จะมั่นจะหมาย ณ สายสุดา
สุรางคะใดมิปรารถนา ณ ดวงมาน
๏ นัยะนาพะพราว ณ คราวประสาน
นภากระจ่างสว่างตระการ สราญนัก๚ะ๛
-ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒-
๏ คะนึงฝันก็หวั่นจิต นิรามิต ฤ ห้ามหัก
สะพร่างใสประไพพักตร์ กมลปักลดาวัลย์
๏ ระโหยอ่อนมิผ่อนคลาย ฤดีหมายจะครองขวัญ
ชะรอยบุญ ณ ปางบรรพ์ มโนมั่นสวาทนาง
๏ ประจักษ์ในหทัยแล้ว ผิคลาดแคล้วสิวายวาง
ศิโรราบบ่ห่อนจาง มิแรมร้างละนางไป
๏ เพราะใจรักตระหนักมั่น มิมีวันนิราศไกล
จะหมายมาดสวาทใน พธูนั้นนิรันดร์กาล๚ะ๛.....(อาจาตนิน)
-อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑-
๏ คิดถึงคะนึงหา นะยะนาประสบสาน
เพลิงรุมประชุมมาน มนะซ่านสิรานรอน
๏ รักแท้มิแปรผัน จิตะมั่นมิสั่นคลอน
ผูกพันนิรันดร อะนะธรมิห่อนคลาย
๏ อาวรณ์ฉะอ้อนฝัน อุระมั่นมิกลับกลาย
ปักในหทัยชาย ฤติหมายบ่คลายปอง
๏ ประสบ ณ ภพใด หฤทัยสิหมายครอง
ขอพบประสบคล้อง นุชะนารถมิคลาดไกล๚ะ๛..........(หทัยชนก)
-อีทิสังฉันท์ ๒๐-
๏ คืนและวันจะผันจะผ่านไฉน
จะจำสลักฤดีฤทัย ณ เพรงกาล
๏ เธอสงบเสงี่ยมสุมลสุมาลย์
จะกรีดจะกรายตะลึงตะลาน หทัยชม
๏ กอดตระกองอนงค์ผดุงผทม
ประสานประสบสุเนตรสิคม ละลายใจ
๏ กาลจะผ่านจะผันผิว์ในหทัย
ระลึกสวรรค์สว่างไสว เสมอมา..........(พี่กามนิต)
-มาณวกฉันท์ ๘-
๏ พักตร์นฤมล วน ณ อุรา
ทศทิศา เอกะนะรี
๏ พรรณะวิไล ในปฐพี
ใครก็มิมี เทียบดุจะอร
๏ ทุกขณะคิด จิตก็สิหลอน
ปานอุระรอน ราวมนะราน
๏ ใจปฏิพัทธ์ มัดศศิกานต์
ทุกทิวะวาร มั่นอภิรมย์๚ะ๛...........(หทัยชนก)
-กมลฉันท์ ๑๒-
๏ อภิธานกวีเทพ ฤจะเสพธุลีสม
ระวิโชติกระไรชม สมนัยอนุชครอง
๏ ศศิพักตร์กระจ่างภพ ศิริกลบศจีหมอง
กระจะทาบละอองทอง พสุไท้ประทานเธอ
๏ นขทารณ์มิปานเนตร ปรเมศวร์ตะลึงเผลอ
ผิพิมานมิผ่านเจอ กลเท่ห์ถกลไกล
๏ รชะอ่อนลออคลี่ นลินีขจรไหว
ปรทิพย์ปทุมใด ก็มิกรายนลินกร
๏ อุระอั้นประหวั่นอก ดุจนกตระหนกศร
ระติร้าวผะผ่าวรอน สิธิดาเผดิมดิน ฯ............................(พี่พรายม่าน)
ขออนุญาตพี่อริญชย์ด้วยนะคะ ฉันท์นี้เป็นการประพันธ์ของสมาชิกบ้านกลอนไทยสามท่านค่ะ ฟีย่าแค่มาแต่งเพิ่มสองตอน เพื่อให้รับสัมผัสกันค่ะ
๏ อุราไหวฤทัยรอน มิอาจถอนฤดีไกล
สะท้านขวัญประหวั่นใน ละม้ายใจจะขาดรอน
๏ ประสบพักตร์ประจักษ์โฉม ประดุจโคม ณ อัมพร
ลออองค์อนงค์อร ผินางฟ้าวิลาวัณย์
๏ พธูปรายชม้ายพักตร์ ก็นึกรักประจักษ์มั่น
มนัสตรึงคะนึงฝัน มิมีวันจะหันลา
๏ นรีใดมิหมายสิ้น จะมอบจินต์อภิญญา
ฤทัยวางมิสร่างซา กระจ่างหล้าและฟ้าดิน๚ะ๛
-อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑-
๏ เพียงยลกระวนวาย อุระชายมลายสิ้น
เนตรปรายละลายจินต์ ศิขรินทร์ถล่มพลัน
๏ วงพักตร์ก็งดงาม นะจะหยามและเย้ยจันทร์
ไม่พบประสบขวัญ ศศินั้นสิบั่นทอน
๏ ยามยิ้มประพิมพราย ฤติวายสยบอร
คิ้วโก่งขนงงอน ดุจะศรพระจักรา
๏ หากแม้นสุดาดวง จิตะพ่วงและห่วงหา
ร่วมโศก ณ โลกหล้า จะละฟ้ามิอาลัย๚ะ๛
-วิชชุมมาลาฉันท์ ๘-
เพียงพบสบน้อง พี่ต้องหวั่นไหว
ศรรักปักใน ดวงใจพี่ชาย
๏ ว้าวุ่นครุ่นคิด ด้วยจิตมุ่งหมาย
อยากอยู่คู่กาย ไม่คลายสัมพันธ์
๏ พี่นั้นมั่นคง ซื่อตรงไม่สร่าง
หมายชวนนวลปราง ร่วมสร้างทางฝัน
๏ หากแม้นทรามวัย มีใจให้กัน
จนสิ้นชีวัน รักมั่นเพียงเธอ๚ะ๛
-อีทิสังฉันท์ ๒๐-
๏โฉมสะคราญสราญถวิลจะเจอ
มิพบอนงค์ก็หลงละเมอ เสมอไป
๏ เปรียบประดุจอรุณละมุนละไม
ตะลึงตะลานและซ่านฤทัย ลออตา
๏ ภักดิ์จะมั่นจะหมาย ณ สายสุดา
สุรางคะใดมิปรารถนา ณ ดวงมาน
๏ นัยะนาพะพราว ณ คราวประสาน
นภากระจ่างสว่างตระการ สราญนัก๚ะ๛
-ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒-
๏ คะนึงฝันก็หวั่นจิต นิรามิต ฤ ห้ามหัก
สะพร่างใสประไพพักตร์ กมลปักลดาวัลย์
๏ ระโหยอ่อนมิผ่อนคลาย ฤดีหมายจะครองขวัญ
ชะรอยบุญ ณ ปางบรรพ์ มโนมั่นสวาทนาง
๏ ประจักษ์ในหทัยแล้ว ผิคลาดแคล้วสิวายวาง
ศิโรราบบ่ห่อนจาง มิแรมร้างละนางไป
๏ เพราะใจรักตระหนักมั่น มิมีวันนิราศไกล
จะหมายมาดสวาทใน พธูนั้นนิรันดร์กาล๚ะ๛.....(อาจาตนิน)
-อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑-
๏ คิดถึงคะนึงหา นะยะนาประสบสาน
เพลิงรุมประชุมมาน มนะซ่านสิรานรอน
๏ รักแท้มิแปรผัน จิตะมั่นมิสั่นคลอน
ผูกพันนิรันดร อะนะธรมิห่อนคลาย
๏ อาวรณ์ฉะอ้อนฝัน อุระมั่นมิกลับกลาย
ปักในหทัยชาย ฤติหมายบ่คลายปอง
๏ ประสบ ณ ภพใด หฤทัยสิหมายครอง
ขอพบประสบคล้อง นุชะนารถมิคลาดไกล๚ะ๛..........(หทัยชนก)
-อีทิสังฉันท์ ๒๐-
๏ คืนและวันจะผันจะผ่านไฉน
จะจำสลักฤดีฤทัย ณ เพรงกาล
๏ เธอสงบเสงี่ยมสุมลสุมาลย์
จะกรีดจะกรายตะลึงตะลาน หทัยชม
๏ กอดตระกองอนงค์ผดุงผทม
ประสานประสบสุเนตรสิคม ละลายใจ
๏ กาลจะผ่านจะผันผิว์ในหทัย
ระลึกสวรรค์สว่างไสว เสมอมา..........(พี่กามนิต)
-มาณวกฉันท์ ๘-
๏ พักตร์นฤมล วน ณ อุรา
ทศทิศา เอกะนะรี
๏ พรรณะวิไล ในปฐพี
ใครก็มิมี เทียบดุจะอร
๏ ทุกขณะคิด จิตก็สิหลอน
ปานอุระรอน ราวมนะราน
๏ ใจปฏิพัทธ์ มัดศศิกานต์
ทุกทิวะวาร มั่นอภิรมย์๚ะ๛...........(หทัยชนก)
-กมลฉันท์ ๑๒-
๏ อภิธานกวีเทพ ฤจะเสพธุลีสม
ระวิโชติกระไรชม สมนัยอนุชครอง
๏ ศศิพักตร์กระจ่างภพ ศิริกลบศจีหมอง
กระจะทาบละอองทอง พสุไท้ประทานเธอ
๏ นขทารณ์มิปานเนตร ปรเมศวร์ตะลึงเผลอ
ผิพิมานมิผ่านเจอ กลเท่ห์ถกลไกล
๏ รชะอ่อนลออคลี่ นลินีขจรไหว
ปรทิพย์ปทุมใด ก็มิกรายนลินกร
๏ อุระอั้นประหวั่นอก ดุจนกตระหนกศร
ระติร้าวผะผ่าวรอน สิธิดาเผดิมดิน ฯ............................(พี่พรายม่าน)
ขออนุญาตพี่อริญชย์ด้วยนะคะ ฉันท์นี้เป็นการประพันธ์ของสมาชิกบ้านกลอนไทยสามท่านค่ะ ฟีย่าแค่มาแต่งเพิ่มสองตอน เพื่อให้รับสัมผัสกันค่ะ
ฝีมือมากมาย น้ำใจมากมี ขอบคุณที่แวะมาฮะ ฝากไว้ที่นี้แหละ เผื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่จะหัดแต่งฉันท์ ด้วยความนับถือฝีมือและน้ำใจ (อริญชย์)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
