" กลับบ้าน- กลับเมือง "
.........
๑. กลับบ้าน
o กี่ครั้งแล้วที่นับได้กลับบ้าน
คงประมาณไม่มีปีละหน
นานเท่าไหร่ไม่รู้อยู่กับคน
ที่เวียนวนเพลิดเพลินการเดินทาง
o หยิบกระเป๋าหนึ่งใบแบกใส่บ่า
พร้อมศรัทธาข้างหลังหวังอยู่บ้าง
มองเห็นแสงไฟเคลื่อนอย่างเลือนลาง
เหงาอ้างว้างอบอุ่นละมุนละไม
o ฤดูหนาวแบบเก่าย่างเข้ามา
ทอดสายตาผ่านกระจกอกสั่นไหว
ไม่อาจรู้และเห็นความเป็นไป
จากคนไกลไปลับใกล้กลับคืน
o ถึงหน้าบ้านใจสั่นหวั่นการพบ
โผกอดซบตระหนกอกสะอื้น
น้ำตาไหลไปพลางระหว่างยืน
ที่กล้ำกลืนฝืนต่อการรอคอย
o พ่อและแม่แก่ชราคงหว้าเหว่
ยังทุ่มเทงานหนักให้พักหน่อย
ใบหน้ารับกับผิวเห็นริ้วรอย
กำลังถอยทุกแห่งล้าแรงลง
o มีของฝากจากเมืองอยู่เบื้องหน้า
ซื้อกลับมาเพื่อให้อย่าไหลหลง
โทรทัศน์ที่พร่ำตามจำนง
เพื่อเสริมส่งความรู้ที่อยู่ไกล.
๒. กลับเมือง
o มากับความมุ่งหวังกำลังล้า
ด้วยแววตามุ่งมั่นถึงวันใหม่
หิ้วกระเป๋าเดินทางขึ้นอย่างไว
ท่องเที่ยวในนครอันร้อนรุม
o เสียงเครื่องยนต์บรรเลงเปิดเพลงรับ
นั่งลงหลับพักตาเวลากลุ้ม
อยู่ในโลกอ้างว้างนั่งข้างมุม
ประมาณทุ่มกว่ากว่าตีตั๋วมา
o ผ่านหมู่บ้านร้านค้าไฟฟ้าดับ
เริ่มต้นนับการเดินเผชิญหน้า
ความห่วงใยจดจำเพื่ออำลา
เหลือเพียงว่าโชคดีทวีคูณ
o มองเห็นตึกสูงใหญ่แล้วใจเศร้า
ชีวิตเราอ่อนเพลียอาจเสียศูนย์
ในสังคมขาดเหลือไม่เกื้อกูล
หลงเทิดทูนเงินทองและของแพง
o มีของฝากจากหลังกำลังกรุ่น
ข้าวเหนียวอุ่นไก่แนบมาแอบแฝง
เติมกำลังห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง
ให้ใจแกร่งหาญกล้าพร้อมฝ่าฟัน
o เพื่อเริ่มต้นความฝันของวันใหม่
สู้ต่อไปพลั้งพลาดอย่าหวาดหวั่น
กำลังใจสดชื่นที่ยืนยัน
รอเพียงวันต้อนรับการกลับมา.
.........................
ขออนุญาตนำผลงานเก่ามาร่วมแจมนะครับ!
อ่านกลอน คุณ ธรรมดา แล้วคิดถึงบ้าน
กลอนนี้เขียนเมื่อตอนกลับบ้าน ปีที่แล้ว
ด้วยจิตคารวะ ทา มะดำ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
