[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[(ฟ้า) มารสุรา]

มิค่อยจะได้เขียนกลอนแบบนี้
นานหลายปีก็รู้สึกลึกๆได้
แต่วันนี้ตื่นแต่เช้า..ไม่รู้เป็นไง
นึกย้อนหลังกลับไปถึงอดีตเก่าน้ำตาคลอ

มันแต่งง่าย...แต่พิมพ์ลำบากนะ
ทุกอักขระ..จะกดจิ้มแสนยากจริงหนอ
มันอัดอั้นตื้นตันติดที่คอ
กลืนหลายครั้ง..แต่มันก็รินออกมา

พยายามจะแอบๆ..เอามือเช็ด
แต่มันก็..เล็ดลอดออกมาเต็มหน้า
นึกถึงสมัยอนุบาลนานแสนนานผ่านมา
โอ้...พ่อจ๋าช่างห่วงและรักเรายิ่งสิ่งใด

หยุด..........ดดดดดด..มันจะไหลอีกแล้ว
คง..สำนึกในพระคุณมากใช่ไหม
ยิ่งอดีต..เราเคยชั่วร้ายดื้อด้านมากเพียงใร
ปัจจุบัน..มันกลับย้อนเข้าใส่..สงสารท่านด้วยน้ำตา

มีเพียง..สามคำ..ที่คอยย้ำในดวงจิต
แม้บางครั้งเราอาจลืม..ไม่เคยคิดจะถามหา
สามคำนี้ยังจำฝังไว่..ในอุรา
คำที่ว่า..รักเรา...รักเรา...แล้วก็รักเรา

รักพ่อนะ รัก  รัก  รัก

เด็กชายฟ้า    แซ่อึ้ง