"เพียงคิด ก็..อยากร้องไห้"
ในอ้อมกอด สายลมที่พรมแผ่ว
หวานรักแว่ว ผ่านเผย ที่เชยชื่น
ในหมอกหนาว น้ำค้าง ยามกลางคืน
ระดาดื่น ระดาษดาว พราวฟ้าไกล
ไม่ มีจันทร์ เด่นสรวง ห้วงเวหน
ไม่ มีใคร สักคน คราหม่นไหม้
ไม่ มีคน เยียวยา รักษาใจ
ไม่ มีไอ อุ่นเอื้อ เมื่อร้าวราน
เคย มีใคร คนหนึ่ง ที่ตรึงจิต
เคย บอกรัก ลิขิต ลิลิตหวาน
เคย ห่วงหา อาทร สะท้อนมาน
เคย ซึ้งผ่าน อักษร เป็นกลอนพา
มอง ฟ้าใส ใจเจ็บ ยังเหน็บหนาว
มอง แสงพราว ดาวน้อย ละห้อยหา
มอง ไม้ไหว ระบัด ลมพัดพา
มอง เหม่อหา รักเรา เคยเคล้าคลอ
ให้ คืนสู่ คู่ขวัญ เหมือนวันก่อน
ให้ คืนคอน เคียงกัน ทุกวันหนอ
ให้ ชิดใกล้ เหมือนเก่า พะเน้า พะนอ
ให้ เติมต่อ สายรัก สลักใจ
ลึก ในรัก ปักกลาง ระหว่างห้วง
ลึก ในทรวง ว่าหวง ห่วงแค่ไหน
ลึก ในจิต บ่งชี้ ไม่มีใคร
ลึก ในใจ ดวงนี้ ว่ามีเธอ
ซึ้ง เพียงหนึ่ง ตรึงไว้ ในดวงจิต
ซึ้ง เพียงหนึ่ง มิ่งมิตร สนิทเสนอ
ซึ้ง เพียงหนึ่ง ห้วงนัย ที่ใฝ่เจอ
ซึ้ง เพียงหนึ่ง คือเธอ เสมอนิรันดร์
เพียงคิดถึง กลับพา น้ำตาไหล
อยากร้องไห้ กับรัก เคยฝากฝัน
หนาวฤทัย จับติด จิตผูกพัน
คิดถึงวัน เคยชื่น...สะอื้นตรม....
กาพย์ขับไม้ห่อโคลง
รอคอยในสิ่ง...เนาแนบแอบอิง...ด้วยใจห่วงยิ่ง
หวงเกินจะฝืน....กลางวันกลางคืน....ยังคงเฝ้าติง
เกาะกร่อนใจหญิง...บางคราวพาดพิง....ขุ่นเคืองมิวาย
แต่มีความหวัง....ในห้วงภวังค์... แม้ว่าเดียวดาย
ดวงดาวกระพริบ...พราวพรายระยิบ....เจิดจ้าแสงฉาย
ลอยเกลื่อนเรียงราย....วาววับประกาย....ปลอบใจคนคอย
คิดถึงจึงส่งถ้อย........................ทวงถาม
บอกผ่านดาวดวงงาม.................เด่นฟ้า
พราวพรายพร่างวาววาม.............แสงจ่ม
แต้มแต่งปลอบใจล้า...................หล่อล้อมดวงหทัย
เพียงหวัง ใครหนึ่งให้...................คืนคอน
คราวห่าง สุดอาวรณ์....................ห่วงเฝ้า
พะวงรัก แรมรอน........................ใจเปลี่ยน
หวงห่วงอยู่ค่ำเช้า.......................มั่นแท้เพียงเธอ.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
