....ขอจงคอยหน่อยหนอรอพี่หน่อย
พี่จะถอยชุดเงาะเหาะให้หนำ
จะเหาะไปถึงแน่แม้ฝนพรำ
ทุกคืนค่ำเหาะไปให้ถึงเธอ.....
สล่าผิน
คืนนี้จันทร์ พราวพร่าง กระจ่างฟ้า
หมู่เมฆา เกลื่อนสกล จนมองเผลอ
เห็นเจ้าเงาะ เหาะประชิด คิดละเมอ
แหงนชะเง้อ มองจันทร์ เจ้าผันดวง
พวงมาลัย ในอ้อมแขน แทนคำทัก
แม้เสี่ยงรัก ปักจิต ให้คิดห่วง
หรือจะเลือก อภัยมณี มีปี่ควง
กลัวถูกลวง จะแย่ นะแม่ละเวง
หรือพี่หลง เพียงรูป เฝ้าจุมพิต
จึงถือสิทธิ์ ส่งวาจา มาข่มเหง
ร่ายมนตรา ฝากฝัน เร่งบรรเลง
ทั้งละเวง, รจนา .....เสียท่าเธอ
ด้วยน้องเคย มอบใจ เจ้าชายหนึ่ง
รักสุดซึ้ง แนบจิต คิดถึงเสมอ
ต้องจำห่าง รักคุด หยุดพบเจอ
เพราะว่าเธอ “สูงวัย” แม่ไม่ยอม
ผ่านมานาน หลายปี น้องนี้หม่น
เฝ้ารอคน ถูกใจ ใฝ่ถนอม
พวงมาลัย ร้างรัก จากพยอม
กรายกลิ่นหอม กรุ่นมา ราตรีนี้
จะเฝ้าคอย เจ้าเงาะ ผู้เหาะหาว
เก็บดวงดาว ห่มใจ ในแสงหรี่
อย่าลวงเล่น เช่นค่า เพียงมาลี
สมฤดี เลยลับ ไม่กลับคืน...
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
