ตัวของเรารู้ดีกว่าใครหมด
จึงควรอดใจไว้ไม่ฟุ้งซ่าน
คู่กลอนเราเข้าใจไม่รำคาญ
เพียงแค่ลมพัดผ่านอย่ารานร้าว
กลอนคือกลอนอ้อนออดหยอดสะกิด
อย่าไปคิดติดตามความอื้อฉาว
ไม่มีหรอกที่ใดไม่มีคาว
มีผ้าขาวต้องมีผ้าสีดำ
คิดบวกเถิดเกิดผลบนวิถี
กลอนเราดีเขาจึงดึงมาพร่ำ
ต้องขอบคุณเขาผ่านอ่านประจำ
จึงได้นำคำอ้อนไปนอนคิด
แล้วผูกเรื่องราวไปตามใจนึก
ทั้งที่เรื่องตื้นลึกไม่สนิท
แต่ทำตนวงในว่าใกล้ชิด
รู้แล้วปิดไว้นะอย่าบอกใคร
"กานต์ฑิตา"
๔ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
