[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่ออักษราลี]

เคยเป็นบ่อยว่า เมื่อมีอารมณ์เขียนกลอนแบบเขียนไปได้เรื่อยๆทั้งวันยังได้
อารมณ์แจ่มใสมาก ฟังเพลงเพลิน เหมือนวิญญาณจะออกจากร่างโลดแล่นไปในทุ่งสีทองละอองฝัน
ไต่ยอดไปในปุยเมฆหมอกหนาว โล้ดาวโล้เดือน กลอนแล่นเข้ามาในหัวเป็นฉากเป็นสีเป็นแสง
เป็นเงาเป็นริ้วเป็นรูปเป็นรอยและเป็นม่านตระการตา เวลานั้นไม่อยากพูดกับใครอยากอยู่เงียบๆ
อยากนั่งเขียนทั้งวันแต่เวลามีจำกัดเพราะถูกขัดใจจนอารมณ์ชักขุ่นมัว
เมื่ออารมณ์ขุ่นมัวก็กระชากสู่โลกความจริงอันแสนโหดร้าย (ฮือๆๆ) ด้วยภาระ
หน้าที่งานที่หนักหนาสาหัส ทำให้จิตใจกระด้าง แข็งกร้าว จิตหยาบเคลื่อนมาแทนที่จิตละเอียด
กับความขยันอันแสนทารุณ อารมณ์กลอนข้าพเจ้าก็หายหดและหดหายไปตามวาระดังนี้