เพรงกาลเอื้อนเลือนลาจวบฟ้าสาง
เมฆหมอกบางกางกั้นปิดคั่นสรวง
เฝ้าแลมองจ้องดาวให้หนาวทรวง
ถ้อยคำห่วงดวงขวัญแสนหวั่นใจ
ว่าระหว่างทางดาวเคยวาววับ
ประกายจับกลับเลือนมิเคลื่อนไหว
ฤาสังหรณ์ก่อนจากจำพรากไกล
สลายไปไม่หวนดั่งครวญมา
เคยอวลกลิ่นรินรักเป็นสักขี
ถ้อยวจีที่วาดปรารถนา
ประทับจูบรูปโลมโฉมสุดา
มินำพาตราสิทธ์ที่ปิดบัง
เพียงขอแค่แลตาสักคราหน
ปลุกปลอบมนคนเหงาที่เฝ้าหวัง
ร่วมบรรเลงเพลงฝากจากภวังค์
ลืมความหลังครั้งโศกทิ้งโลกย์ลวง
เมฆหมอกบางกางกั้นปิดคั่นสรวง
เฝ้าแลมองจ้องดาวให้หนาวทรวง
ถ้อยคำห่วงดวงขวัญแสนหวั่นใจ
ว่าระหว่างทางดาวเคยวาววับ
ประกายจับกลับเลือนมิเคลื่อนไหว
ฤาสังหรณ์ก่อนจากจำพรากไกล
สลายไปไม่หวนดั่งครวญมา
เคยอวลกลิ่นรินรักเป็นสักขี
ถ้อยวจีที่วาดปรารถนา
ประทับจูบรูปโลมโฉมสุดา
มินำพาตราสิทธ์ที่ปิดบัง
เพียงขอแค่แลตาสักคราหน
ปลุกปลอบมนคนเหงาที่เฝ้าหวัง
ร่วมบรรเลงเพลงฝากจากภวังค์
ลืมความหลังครั้งโศกทิ้งโลกย์ลวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
