เพราะเหตุใดไม่อาจคาดเดารู้
ในทุกผู้ล้วนมีดีเหตุผล
มีมากมายหลายเหตุสังเกตคน
ตั้งอยู่บนพื้นฐานในการคิด
คนที่เคยแต่งกลอนเป็นว่าเล่น
หากว่าเช่นมากมายคล้ายถี่ติด
ก็ฟังรู้ดูดีวจีมิตร
หากเบือนบิดเป็นอื่นไม่ชื่นชม
เพราะทุกครั้งตั้งใจจึงได้เขียน
แนวหมุนเวียนเปลี่ยนตามความเหมาะสม
บางครั้งอาจหวาดไหวในอารมณ์
บางครั้งปมมองเห็นนำเป็นธง
มิเคยคิดคาดหมายมากมายเห็น
แค่ว่างเป็นต้องจับขับกลอนส่ง
บางครั้งมีที่แอบแบบงุนงง
มิกล้าลงให้อ่านผ่านสายตา
ทุกบทกลอนที่เห็นจึงเป็นผล
จากกมลคัดสรรวรรณภาษา
มิใช่เขียนสักแต่แค่เขียนมา
ประมาณว่าเขียนได้บอกให้รู้
เพราะเหตุใดไหนนั่นมันคงยาก
อาจงานมากล้าท้อจึงรออยู่
หรืออาจหมดถ้อยคำนำพรั่งพรู
จึงหยุดดูนอนเล่นเย็นเย็นใจ
"กานต์ฑิตา"
๔ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
