ลมพัดประหนึ่งหวิว ก็สยิวก็หวามไหว
เพียงสบกระทบใจ นยะจิตก็ชิดตาม
หนึ่งคำกระหน่ำจินต์ มลสิ้น บ ไถ่ถาม
เรียนรู้กระชับความ รติหวานก็หว่านคำ
งามถ้อยเพราะร้อยเรียง ก็เหมาะเคียงมิเพียงพร่ำ
อ่อนช้อยจะคอยนำ ดุจลมสิห่มใจ
ยินเพียง ฤ เสียงลม สุขสม ณ.ลานไผ่
ยอดทิวระริ้วไหว ระยะใบจะต้องลม
ใบปลิวก็พลิ้วไหว ดรุใหญ่ก็เชยชม
เหมือนเพลงระเริงสม กวะเสียงสิเรียงมาน
ร่ายรำกะคำคม อภิรมย์ ณ.ถิ่นฐาน
หนึ่งรักสลักนาน ก็สดับกระจับใจ
พระอาทิตย์อัสดง