คิดว่าน่า จะใช่ ในความรัก
ไม่ประจักแก่เรา เฝ้าสงสัย
เป็นอาการ คะนึง ซึ้งทรวงใน
อยากชิดใกล้ เคลียคลอ พะนอนาง
เมื่อก่อนนี้ เคยมีตวามรู้สึก
นั่งนอนนึก ถึงเขา เศร้าหมองหมาง
อยากอยู่เคียงเพียงหนึ่ง ซึ้งไม่จาง
คิดถึงจนฟ้าสางยังคงครวญ
เมื่อนานไป เขาเหมือนไม่ห่วงหา
กาลเวลาพาคลาย เลิกไห้หวน
ค่าความรัก คงหมด บททบทวน
เคยเย้ายวน เปลี่ยนเลย เป็นเชยชา...
"สุนันยา"
ไม่ประจักแก่เรา เฝ้าสงสัย
เป็นอาการ คะนึง ซึ้งทรวงใน
อยากชิดใกล้ เคลียคลอ พะนอนาง
เมื่อก่อนนี้ เคยมีตวามรู้สึก
นั่งนอนนึก ถึงเขา เศร้าหมองหมาง
อยากอยู่เคียงเพียงหนึ่ง ซึ้งไม่จาง
คิดถึงจนฟ้าสางยังคงครวญ
เมื่อนานไป เขาเหมือนไม่ห่วงหา
กาลเวลาพาคลาย เลิกไห้หวน
ค่าความรัก คงหมด บททบทวน
เคยเย้ายวน เปลี่ยนเลย เป็นเชยชา...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
