ความเงียบเหงา มืดมิด ประชิดใจ
ระทมทุกข์ เพียงใด ใครรู้บ้าง
ตีสามแล้ว หลับไม่ลง พะวงทาง
รักลาร้าง ไปต่างถิ่น แผ่นดินไทย
นั่งอยู่กับ ความเงียบ และวังเวง
ยินเสียงเพลง ลาแล้ว แทบร้องไห้
เสียงเพลงเศร้า ปวดร้าว รัญจวนใจ
ภูทับเบิก สัญญาไว้ ไยลีมลง
ภูทับเบิก วันนี้ มีเพียงฉัน
เฝ้ารำพัน ถึงรักเก่า เจ้าลืมหลง
ลมหนาวมา ปะทะใจ ไร้มั่นคง
เธอลืมลง หมดสิ้น รักบินจร
ฉันยังรัก เธออยู่ โปรดรู้ไว้
ตรึงหทัย รักเป็น เช่นวันก่อน
แม้ยามกิน ดั่งดวงจินต์ จะขาดรอน
แม้ยามนอน สุดฃ้ำ จำฝืนทน
อธิฐาน มองฟ้า น้ำตาคลอ
จิตเริ่มท้อ หวั่นไหว ให้สับสน
วันเวลา เปลี่ยนไป ใจของคน
ช่างวกวน เปลี่ยนได้ ร้ายสิ้นดี
หรือคนไกล มีใหม่ ไฉนหนอ
คนคอยรอ กลืนกล้ำ ช้ำทรวงนี่
เกิดรอยร้าว เป็นแผล แย่เต็มที
แม้ไม่มี ใครช่วย คงม้วยมร
พันทอง
ระทมทุกข์ เพียงใด ใครรู้บ้าง
ตีสามแล้ว หลับไม่ลง พะวงทาง
รักลาร้าง ไปต่างถิ่น แผ่นดินไทย
นั่งอยู่กับ ความเงียบ และวังเวง
ยินเสียงเพลง ลาแล้ว แทบร้องไห้
เสียงเพลงเศร้า ปวดร้าว รัญจวนใจ
ภูทับเบิก สัญญาไว้ ไยลีมลง
ภูทับเบิก วันนี้ มีเพียงฉัน
เฝ้ารำพัน ถึงรักเก่า เจ้าลืมหลง
ลมหนาวมา ปะทะใจ ไร้มั่นคง
เธอลืมลง หมดสิ้น รักบินจร
ฉันยังรัก เธออยู่ โปรดรู้ไว้
ตรึงหทัย รักเป็น เช่นวันก่อน
แม้ยามกิน ดั่งดวงจินต์ จะขาดรอน
แม้ยามนอน สุดฃ้ำ จำฝืนทน
อธิฐาน มองฟ้า น้ำตาคลอ
จิตเริ่มท้อ หวั่นไหว ให้สับสน
วันเวลา เปลี่ยนไป ใจของคน
ช่างวกวน เปลี่ยนได้ ร้ายสิ้นดี
หรือคนไกล มีใหม่ ไฉนหนอ
คนคอยรอ กลืนกล้ำ ช้ำทรวงนี่
เกิดรอยร้าว เป็นแผล แย่เต็มที
แม้ไม่มี ใครช่วย คงม้วยมร
พันทอง