ลมหนาว ณ.ครานี้ รมณีมิอาจฝืน
เจ็บช้ำก็กล้ำกลืน อุระทม บ สร่างซา
เหมันตผันผ่าน ผิวรานสะท้านหา
ร้อยเรียงสิเคียงพา สติมั่นจะจดจาร
เพียงจิตลิขิตฝัน ปฎิพันธ์และสืบสาน
หนึ่งพจน์จรดนาน บ มิหวังมลายลง
คืนค่ำฤดีนี้ อดิถีจะซื่อตรง
รำพัน ณ ไพรพง ขณะใจก็แพรวพราว
สายลมสบัดพลิ้ว มนหวิวและเหน็บหนาว
หนึ่งน้อมถนอมดาว ก็กระจ่างสว่างตา
คมคำ ณ. ลานจิต ระดะมิตรจะใฝ่หา
ถักถ้อยละมุนมา เพราะละไมก็ไขขาน
พระอาทิตย์อัสดง
ปล. ขอขอบคุณท่านอริญชย์ ที่แนะนำเรื่องการเขียนฉันท์ และแนะนำในทุกๆด้าน ฉันท์บทนี้ อัสดงได้รับความรู้จากท่านอริญชย์เป็นอย่างมาก บทนี้ก็ได้ให้ท่านดูแล้วและนำมาแก้ไขใหม่ ก็ยังไม่ทราบจะได้เรื่องไหม ยังไงจะพยายามต่อไปเจ้าค่ะ ยังไม่ยอมแพ้ นะเจ้าค่ะ ท่านอริญฯ ยังสู้ๆค่ะ และยังมีพี่กามนิต ก็ได้หาลิงค์มาให้ในเรียนรู้ ในการเขียนฉันท์ และท่านพี่ปภัสร์ก็สอนเรื่องคำ ขอบคุณทุกท่านเลยเจ้าค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
