เจ้าพระยา

เมื่อปิง,วัง ยม,น่าน ธารบรรจบ
มหรรณพ เจ้าพระยา จึงบ่าไหล
     ก่อกำเนิด ชีวิน สินโภไคย
เส้นเลือดใหญ่ เลี้ยงหล่อ ธรณิน

หลายบุรี ประชา ได้อาศัย
ชีวาลัย ฝากแม่ กระแสสินธุ์
     บำรุงไพร ไร่นา นครินทร์
    ซึมซาบดิน ทำนุ ความอุดม

   ริมฝั่งชล คนปัก ลงหลักฐาน
สร้างหมู่บ้าน เรือนแพ แห่ผสม
     แตกลูกหลาน สืบพงศ์ วงศ์สังคม
มโนรม ร่มอยู่ อู่พักพิง

ทิวทัศน์แสน งดงาม ยามน้ำหนุน
รุ่งอรุณ เอ่อนอง สองตลิ่ง
     กลิ่นไอเย็น เกลียวคลื่น สดชื่นจริง
สมเป็นมิ่ง ธารา มหานที

จวนเวลา สายัณห์ ตะวันคล้อย
นาวาลอย คลาเคลื่อน เลื่อนวิถี
     แสงไถง ไล้ลูบ จูบวารี
ประกายที่ สะท้อน ดูอ่อนโยน

กลุ่มเด็กน้อย ลิงโลด โดดเล่นน้ำ
วางมาดทำ ตึงตัง ดั่งจะโผน
     เชื่อมั่นถูก จังหวะ ก็กระโจน
ร้องตะโกน เฮฮา สุขอารมณ์

ใกล้พลบค่ำ สาวนวยนาด คาดผ้าถุง
เธอต่างนุ่ง กระโจมอก ถกเสียงขรม
     ระเริงน้ำ ข้างท่า ท้าสายลม
ซิ่นแนบนม ห่มเต้า เย้านัยน์ตา

จวบอุบัติ รัตติกาล คืบคลานถึง
เพลงหวานซึ้ง จากดรงค์ ส่งภาษา
     ขับลำนำ คลอเคล้า เร้าวิญญาณ์
เหมือนคงคา เกิดชีวิต และจิตใจ

เจ้าพระยา ราตรี มีเสน่ห์
เสียงคลื่นเห่ ครางครวญ ชวนหลงใหล
     สำเนียงเปรียบ ดนตรี ปี่เรไร
กล่อมเมืองให้ หลับสนิท ตอนนิทรา