"เป็นอะไรดี"
จบ ม. ปลาย เป็นท่า ละครานี้
วางชีวี ต่อไป อย่างไรหนอ
แรงเครื่องฟิต ติดดัง มิรั้งรอ
จะเรียนต่อ.พ่อค้า.เกษตรกร
คิดถึงแม่ แลพ่อ ขอกลับบ้าน
ลาสมภาร ทรงธรรม เคยพร่ำสอน
นมัสลง องค์พุทธ รุดจากจร
พระพรั่งพร กรกระพุ่ม ชุ่มฉ่ำใจ
อกผึ่งผาย ชายชาตรี หล่อนี่หว่า.
แบบนี้น่า เป็นครู อยู่โรงใหญ่
หรือสอนเด็ก เล็ก.น้อย กลางดอยไกล
วาดหวังไว้ ภิรมย์ สุขสมปอง
หรือสุดหล่อ พ่อค้า คล่องพาณิชย์
ครุ่นค้นคิด จัด.รื้อ ซื้อขายของ
สองมือจับ นับเพลิน แบ๊งค์เงินทอง
หัวใจพอง ตุบตับ มิพับตา
หรือสุดล่ำ ทำสวน พรวนดินไถ
สวมหมวกใบ ถือเคียว ก้มเกี่ยวหญ้า
ปลูกพืชผัก ปัก.ชำ ตอน.ดำนา
เลี้ยงปู.ปลา.เป็ด.ไก่ ขาย.ไว้กิน
นั่งเบาะริม ยิ้มหยุม คามุมปาก
รถออกจาก เวียงพิงค์ วิ่งถึงถิ่น
คนขับถาม ลงไหน ไม่ได้ยิน
ต้องเดินดิน ถูกเย้ย รถเลยทาง
รพีกาญจน์ 59
มัวแต่เพลิน เดินดิน กินพริกอ่อง
เลยจำต้อง รอนแรม แกมถากถาง
เลือกไม่ถูก ผูกไม่ได้ ในใจกลาง
ระวังร้าง คู่เคียง มาเรียงตน
มัวแต่ยิ้ม พริ้มพับ หลับตาตื่น
มัวแต่ยืน ฝืนแข็ง แสร้งฝึกฝน
มัวแต่มอง นางฟ้า น่าซุกซน
มัวแต่ด้น ดั้นหา มาสวนปรุง
..... นางฟ้า ชาลี ....
เลยจำต้อง รอนแรม แกมถากถาง
เลือกไม่ถูก ผูกไม่ได้ ในใจกลาง
ระวังร้าง คู่เคียง มาเรียงตน
มัวแต่ยิ้ม พริ้มพับ หลับตาตื่น
มัวแต่ยืน ฝืนแข็ง แสร้งฝึกฝน
มัวแต่มอง นางฟ้า น่าซุกซน
มัวแต่ด้น ดั้นหา มาสวนปรุง
..... นางฟ้า ชาลี ....