ฟากฟ้าหนึ่งอีกคนยังทนเหงา
ภาพสองเราเวียนวนทนคิดถึง
ส่งความรักห่วงหวงห้วงคำนึง
สู่ฟากหนึ่งถึงทรวงยอดดวงใจ
อยู่ร่วมทุกข์น้ำท่วมอยู่ร่วมถิ่น
อยู่ร่วมดินเดียวกันก็หวั่นไหว
เพราะว่าสองเราต่างอยู่ห่างไกล
อยู่ห่างไปรักจางจะห่างกัน
เฝ้าฝากครวญฝากคำลำนำถ้อย
หวังเรียงร้อยสองใจไม่แปรผัน
กลัวความรักงดงามความผูกพัน
กลัวว่ามันไม่ชนะระยะทาง