..กล..กานท์..กลอน..ร้อย..รัก..
กล..ร้อยรักรักร้อยถ้อยคำรัก
กล..ทอถักถักทอต่อเกื้อหนุน
กล..เคียงคู่คู่เคียงเรียงละมุน
กล..หวานอุ่นอุ่นหวานสาส์นแห่งกล
กานท์..สมงามงามสมชมขีดเขียน
กานท์..ร่ำเรียนเรียนร่ำชำนาญผล
กานท์..ศาสตร์ศิลป์ศิลป์ศาสตร์วาดกมล
กานท์..ยินยลยลยินจินต์แห่งกานท์
กลอน..บทเพลงเพลงบทพจน์เศร้าโศก
กลอน..โบยโบกโบกโบยโปรยประสาน
กลอน..เดียวดายดายเดียวเทียวจดจาร
กลอน..ขับขานขานขับศัพท์แห่งกลอน
ร้อย..เล่าเรื่องเรื่องเล่าเจ้าคมยิ่ง
ร้อย..เพริศพริ้งพริ้งเพริศเลิศอักษร
ร้อย..ส่งเสียงเสียงส่งลงสุนทร
ร้อย..งามงอนงอนงามความแห่งร้อย
รัก..เอื้อนเอยเอยเอื้อนเพื่อนพี่น้อง
รัก..เราสองสองเราเฝ้าเอื้อมสอย
รัก..คืนค่ำค่ำคืนตื่นรอคอย
รัก..แช่มช้อยช้อยแช่มแต้มแห่งรัก
หทัยกาญจน์
๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
กลบทรักร้อย
ให้มีคำซ้ำกันหนึ่งคู่ อยู่ชิดกันภายในวรรค
ให้มีคำซ้ำกันหนึ่งคู่ อยู่ชิดกันภายในวรรค
ดูเดียวดายดึงดัน ทุกวันผ่าน
นั่งนอนนานนับเนื่อง ด้วยเรื่องหลัก
คนเคยคู่เคียงครอง ร่ำร้องนัก
จำใจจักจริงจัง ไม่ลังเล
เห็นห่วงหาโหยไห้ พิไรร่ำ
นิ่งนานนำนุ่มนาง เกินห่างเห
สงสารสาวสมสอง ต้องพังเพ
รักรวนเรรุ่มร้อน บังอรครวญ
เจียมใจจิตจดจ้อง ประคองค่า
ในเนื้อนานางนำ พร่ำสงวน
คงคู่ครองเคียงคำ นำสำนวน
อันอบอวลอิ่มอาบ ทุกคราบครา
คิดคงค้างคืนคอย อย่างหงอยเศร้า
ฝันฝากเฝ้าฝักใฝ่ ให้โหยหา
หวั่นหวาดไหวหวิวหวาด ขาดกานดา
น้ำนองหน้านี้แน่ หากแพ้พาล
เมื่อมองเมินไม่มอง ให้ร้องบอก
กลิ้งกลับกลอกเกลื่อนกล้ำ จากคำขาน
อย่าหยิกหยอกอย่างอยาก กากน้ำตาล
ทุกข์ทนทานท้าทาย สลายใจ
จงจริงจังจริงจิต สนิทแน่น
ความคลอนแคลนเคลื่อนคำ ทำหวั่นไหว
อวลอบอุ่นโอบเอื้อ เมื่อมีใจ
นิ่งนานในเนื้อนา ชั่วฟ้าดิน
นั่งนอนนานนับเนื่อง ด้วยเรื่องหลัก
คนเคยคู่เคียงครอง ร่ำร้องนัก
จำใจจักจริงจัง ไม่ลังเล
เห็นห่วงหาโหยไห้ พิไรร่ำ
นิ่งนานนำนุ่มนาง เกินห่างเห
สงสารสาวสมสอง ต้องพังเพ
รักรวนเรรุ่มร้อน บังอรครวญ
เจียมใจจิตจดจ้อง ประคองค่า
ในเนื้อนานางนำ พร่ำสงวน
คงคู่ครองเคียงคำ นำสำนวน
อันอบอวลอิ่มอาบ ทุกคราบครา
คิดคงค้างคืนคอย อย่างหงอยเศร้า
ฝันฝากเฝ้าฝักใฝ่ ให้โหยหา
หวั่นหวาดไหวหวิวหวาด ขาดกานดา
น้ำนองหน้านี้แน่ หากแพ้พาล
เมื่อมองเมินไม่มอง ให้ร้องบอก
กลิ้งกลับกลอกเกลื่อนกล้ำ จากคำขาน
อย่าหยิกหยอกอย่างอยาก กากน้ำตาล
ทุกข์ทนทานท้าทาย สลายใจ
จงจริงจังจริงจิต สนิทแน่น
ความคลอนแคลนเคลื่อนคำ ทำหวั่นไหว
อวลอบอุ่นโอบเอื้อ เมื่อมีใจ
นิ่งนานในเนื้อนา ชั่วฟ้าดิน
"บ้านริมโขง"
๒ ธันวาคม ๒๕๕๔
กลบทเบญจวรรณห้าสี