อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๐ครั้งหนึ่ง กระต่ายป่า…….ณ พนามะตูมดก
ใกล้ตาลผละใบตก………..ระดะข้างมะตูมต้น
๐ยามนั้นกระต่ายนิทร…….สุขจิตนิมิตวน
พลันคิดฤทัยหม่น…………“ผิวดินถล่มครืน!!”
๐พลัน!เสียงมะตูมตก……ก็ตระหนกผวาตื่น
วิ่งจนถลาลื่น……………...ภยดินถล่มพัง
๐พร้อมกับตะโกนลั่น…….อุระหวั่นและสิ้นหวัง
เพื่อนสัตว์ก็หูตั้ง…………..และมิคิดจะใคร่ครวญ
๐ข่าวดินถล่มส่ง………….ระอุดงพนาป่วน
ช้าง เสือ มหิงส์ล้วน…….จรลีจะหนีไกล
๐แรด หมู สะดุ้งตื่น……..ขณะยืนจะล้มให้
วิ่งตามกระต่ายไป……….มิเฉลียวจะตรึกตรอง
๐ครั้นราชสีห์ยิน……….พนสิ้นระทึกก้อง
เพื่อนสัตว์ตะโกนร้อง…ปฐพีถล่มลง
๐พลันราชสีห์คิด……….และพินิจหทัยส่ง
แผ่นดินถล่มคง………….บมิควรจะเชื่อพลัน
๐จึงพากระต่ายตื่น…….จรคืน ณ ถิ่นนั้น
ตรวจดูประจักษ์ครัน…..ผลของมะตูมงาม
๐ความจึงกระจ่างแจ้ง….ดุจแสงสุรีย์วาม
ข่าวลือกระพือความ…..ณ อรัญก็พลันจาง..
๐ข่าวสารก็ฟังไว้……...ขณะใจก็ตรองบ้าง
หากเชื่อมิปล่อยวาง…..ก็จะเป็นกระต่ายตื่น
๐ฟังหูก็ไว้หู…………....มนรู้ จะสดชื่น
ปัญญาสิหยัดยืน……...ก็เพราะคิดพินิจเอย ฯ
อริญชย์
๑/๑๒/๒๕๕๒
ปล.แต่งจากเค้าเรื่องเดิม นิทานชาดก “ กระต่ายตื่นตูม”
http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt03.php
๖. อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ intharawichianchan 11 ตัวอย่าง:
http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#11inta
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
