เหม่อมองดาวเต็มฟ้าดารดาษ
แม้เราอาจสบตาดาราได้
ดาวอาจเป็นเพื่อนเหงาอย่างเข้าใจ
แต่มิอาจเป็นใครที่ฉันคอย
น้ำค้างร่วงหนาวลมพรมผิวร่าง
มองดาวอย่างหมองเศร้ายิ่งเหงาหงอย
หมอกยังคงสวมกอดกับยอดดอย
พอคืนคล้อยครวญคร่ำร่ำลากัน
อรุณรุ่งโลกแจ้งแจ่มแสงสี
แต่กลับมีที่ว่างกลางใจฉัน
แสนอึดอัดมืดมนจนตีบตัน
หวังสักวันรักสว่างกลางดวงใจ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
23 พฤศจิกายน 2024, 07:20:PM | |||
|
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนเศร้า > กลอนเหงา > หัวข้อ: ใครสักคน (ผู้ดูแล: ดิษฐา, แป้งน้ำ) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
ผู้เขียน | หัวข้อ: ใครสักคน (อ่าน 3992 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: