ทำ เ ป็ น ไ ม่ แ ค ร์
แต่ลึกลึก.ความรู้สึกที่แท้..มันสั่นไหว
บอกกับตัวเอง.ว่าฉันคือคนของเธอ..เสมอไป
ทุกลมเข้าออก.ที่หายใจ..ยังเป็นเธอ
ทำ เ ป็ น ไ ม่ ส น
ปวดและเจ็บเกินทน..น้ำตาไหลเอ่อ
ยังคงคิดถึง.อยู่กับภวังค์ของคำว่า..เพ้อเจ้อ
ทั้งที่รู้ รู้ดี รู้ตัว รู้เสมอ ..ว่าไม่มีทางได้เธอกลับคืน
...คือความคิดถึง...
ตกอยู่บึ้ง ห้วงใน ใยต้องฝืน
แม้จะต้อง ระทม ขมกล้ำกลืน
ยังคงยืน-ยันมา ว่าตราตรึง
...เถอะกับความเสียใจ...
กักเก็บไว้ ทรงจำ ย้ำครั้งหนึ่ง
เคยมีรัก ปักบ่วง ห้วงคำนึง
ด้วยเคยซึ้ง หนักหนา คำว่ารัก.
"สุนันยา"
ตกอยู่บึ้ง ห้วงใน ใยต้องฝืน
แม้จะต้อง ระทม ขมกล้ำกลืน
ยังคงยืน-ยันมา ว่าตราตรึง
...เถอะกับความเสียใจ...
กักเก็บไว้ ทรงจำ ย้ำครั้งหนึ่ง
เคยมีรัก ปักบ่วง ห้วงคำนึง
ด้วยเคยซึ้ง หนักหนา คำว่ารัก.
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
