มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนเขียนไม่หมด
กลอนกี่บทสุนทรวิทย์อย่าคิดเขียน
เธอจะย่ำช้ำชอกออกอาเจียน
จงรีบเรียนขอโทษอย่าโกรธไป
หญิงบอก"ไม่"นั่นหรือคือ"อาจจะ"
และ"อาจจะ"นั่นหรือก็คือ"ใช่"
คนโบราณขานย้ำให้ทำใจ
พวกเธอไม่มีมารยา...ผมว่าจริง
กลอนกี่บทสุนทรวิทย์อย่าคิดเขียน
เธอจะย่ำช้ำชอกออกอาเจียน
จงรีบเรียนขอโทษอย่าโกรธไป
หญิงบอก"ไม่"นั่นหรือคือ"อาจจะ"
และ"อาจจะ"นั่นหรือก็คือ"ใช่"
คนโบราณขานย้ำให้ทำใจ
พวกเธอไม่มีมารยา...ผมว่าจริง
มารยาหญิง สิงร่าง บ้างว่าเหมาะ
เธอฉอเลาะ ออเซาะ เกาะนุงนิง
บ้างบีบนวด ปวดหลัง หวังพักพิง
บ้างก็วิ่ง ซิ่งมา คราเจอกัน
มาซบอก กกกอด พรอดเพ้อพร่ำ
รักทุกวัน วานบอก ออกจากฉัน
ใช่มารยา สาไถ ไปวันวัน
นั่นแหล่ะมัน ของจริง สิ่งพูดมา
...นางฟ้า ชาลี...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
