ก่อนอยู่เดียวเปลี่ยวครองสนองค่า
มีกายาครบถ้วนควรไฉน
ยามมีรักปักครองสนองใจ
เหมือนอะไรใดขาดประหลาดนัก
คือใจเราใครเขาเข้าคุมขับ
ใจไม่รับกับตนไม่สนหลัก
ด้วยให้อื่นมาครองฉลองรัก
ยามอกหัก..จึงไร้ใจ..เขาไม่คืน..
การให้ใจ กับใคร เขาไปหมด
ต้องรันทด หดหู่ สู้กล้ำกลืน
แม้ยามหลับ กลับฝัน ว่าได้ชื่น
ครั้นยามตื่น มิวาย คลายระทม
หลงรักเขา เขาไม่ ยอมรักตอบ
ต้องช้ำชอก ฤทัย ให้ขื่นขม
ท้อรันทด หมดหวัง จะได้ชม
นอนตรอมตรม หมองไหม้ ไร้คนปอง
พันทอง
ต้องรันทด หดหู่ สู้กล้ำกลืน
แม้ยามหลับ กลับฝัน ว่าได้ชื่น
ครั้นยามตื่น มิวาย คลายระทม
หลงรักเขา เขาไม่ ยอมรักตอบ
ต้องช้ำชอก ฤทัย ให้ขื่นขม
ท้อรันทด หมดหวัง จะได้ชม
นอนตรอมตรม หมองไหม้ ไร้คนปอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
