ใยไม่เรียงคำย่อต่อใหม่ว่า
ยอ.วอ.คอ.ละหนา มาสนอง
ก็ได้ความครบอยู่คู่ทำนอง
ไม่คอยจ้องต้องเสียวเดี๋ยวจุดเลือน
ก็หลายหลักมักตั้งระวังพลาด
แต่ประหลาดเชื่อไหมใครถูกเฉือน
มักลืมกฎลืมกานำมาเตือน
เหมือนฟั่นเฟือนเกลื่อนกลุ้มคลุมอารมณ์
จึงมีคำพร่ำหาคำว่ารัก
ถอดสลักแห่งจิตฤทธิ์สู่สม
ยามกระทบครบคู่สู่ภิรมย์
ลืมว่าบ่มชมกลิ่นนั้นสิ้นไป
“สุกก่อนห่าม” ยามกินนั้นสิ้นรส
เพราะลืมกฎที่วางอย่างเหลวไหล
ทะยานอยากมากเกินเลยเดินไป
เพราะอะไร..ไยลืมหนอ..ย. ว. ค.
ย. – แยกแยะ
ว.- วิเคราะห์
ค.- คิด
ยอ.วอ.คอ.ละหนา มาสนอง
ก็ได้ความครบอยู่คู่ทำนอง
ไม่คอยจ้องต้องเสียวเดี๋ยวจุดเลือน
ก็หลายหลักมักตั้งระวังพลาด
แต่ประหลาดเชื่อไหมใครถูกเฉือน
มักลืมกฎลืมกานำมาเตือน
เหมือนฟั่นเฟือนเกลื่อนกลุ้มคลุมอารมณ์
จึงมีคำพร่ำหาคำว่ารัก
ถอดสลักแห่งจิตฤทธิ์สู่สม
ยามกระทบครบคู่สู่ภิรมย์
ลืมว่าบ่มชมกลิ่นนั้นสิ้นไป
“สุกก่อนห่าม” ยามกินนั้นสิ้นรส
เพราะลืมกฎที่วางอย่างเหลวไหล
ทะยานอยากมากเกินเลยเดินไป
เพราะอะไร..ไยลืมหนอ..ย. ว. ค.
ย. – แยกแยะ
ว.- วิเคราะห์
ค.- คิด
"บ้านริมโขง"