๐ฤๅเป็นเพียงอดีต๐
๐สายลมพัด โลมไล้ คลื่นใบข้าว
ยามรุ่งเช้า เรืองรอง ทั่วท้องทุ่ง
หมู่นกบิน เริงร่า ฟ้าจรุง
แสงส่องคุ้ง ลำธารวับ วาวจับตา
๐หมอกปกคลุม หนาวมา วันฟ้าใหม่
น้ำค้างพราว เม็ดใส ติดใบหญ้า
ยินเสียง จิ้งโกร่งร้อง กล่อมท้องนา
เด็กบ้านป่า เดินเที่ยว เสียงเกรียวกราว
๐หอมกรุ่น ข้าวหลามไหม้ ผ่านไอร้อน
คือสะท้อน ความตรม ยามลมหนาว
ผิงไฟคุย ฟูเฟื่อง หลายเรื่องราว
คนหนุ่ม-สาว สุขสันต์ ตามครรลอง
๐กลิ่นสาบ กองฟางเก่า ยวนเย้านัก
ริมทุ่งรัก ตะวันแดง สาดแสงส่อง
กลางนภา เมฆขยับ เข้าจับจอง
เป็ดร่ำร้อง ท้าไก่ขัน...ประชันกลอน
๐ปรัชญา ความพอดี เลี้ยงชีวิต
เป็นแนวคิด ดีงามใน สมัยก่อน
แต่บัดนี้ สิ่งเหล่านั้น เริ่มสั่นคลอน
คนรุ่มร้อน หลงเพลิน จนเกินเลย !ฯ
อริญชย์:วัยรุ่นร่อนเร่ผจญภัย
๒๙/๑๑/๒๕๕๔
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 03:37:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน๐ (อ่าน 44489 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: