หลั่งน้ำตา อาลัย ตัดใจจาก
เหลือเพียงซาก ร่างกาย หายใจแผ่ว
เดินท่องลม ก้มหน้า ฝ่าโศกแนว
เพื่อน้องแก้ว หมายมุ่ง สู่กรุงไกล
พกคำมั่น สัญญา ก่อนหน้าหนาว
สวมชุดพราว ชมพู หรูสดใส
แทนตกลง ส่งยิ้ม พับพิมพ์ใจ
อภิรมย์ สมได้ ต้องใช้เงิน
ลงเรี่ยวแรง แข่งเวลา หารับจ้าง
ทำทุกอย่าง แบก.ถู ลอกคูเขิน
เทถนน ขนผัก ตักดินเนิน
ป้องปากเอิ้น เดินสาย ขายหยูกยา
เหงื่อโทรมไหล ไคลย้อย มิถอยกลับ
ชายเสื้อซับ มือเมื่อย เหน็ดเหนื่อยล้า
คิดถึงเธอ ทุกครั้ง พรั่งพรูมา
คือกำลัง วังชา เดินหน้างาน
ปฎิทิน จวนสิ้นปี ใกล้ดีดัก
มีเพื่อนรัก บอกข่าว คราวจากบ้าน
ว่าน้องแก้ว แวววรรณ หมั้นหน้าบาน
กับอาจารย์ หนุ่มฟ้อ หล่อเสียงดี
ยืนหน้าซีด ติดเสา เข่าสะท้าน
การ์ดแต่งงาน รูปหัวใจ ส่งให้พี่
ปล่อยเธอไป ไม่โกรธ..ขอโทษที
ที่ไม่มี แม้คำ พร่ำอวยพร...
รพีกาญจน์ 59