ลิมพริ้วพรางวาบหวิวจิต..........แม้เคียงเพียงนิด
แต่พาจิตผิดให้วาบ
เพียงเอนลมลู่ดูทราบ..........ว่าจิตพิศซาบ
ถึงทรวงฤดีมีใจ
คำครวญฝากจากลมไหว..........คำร่ำซ้ำไกล
แต่ใจไม่คิดจิตห่าง
ฝากลมเอนลู่ดูทาง..........มิให้ใจว้าง
เปล่าเปลี่ยวเศร้าเร้าอยู่เดียว
ยามเจ้าสิ้นหวังพลั้งเปลี่ยว.......... อย่างพรากจากเลี้ยว
ให้ใจไหวขุ่นทุกข์หมอง
ยามลมผ่านมาหน้ามอง...........ให้รู้ดูจอง
จากใจใคร่พร่ำรำพัน
แม้จิตวูบพาอาสัญ...........แต่คำพร่ำนั้น
ยังคงดำรงปลงคอย
แต่พาจิตผิดให้วาบ
เพียงเอนลมลู่ดูทราบ..........ว่าจิตพิศซาบ
ถึงทรวงฤดีมีใจ
คำครวญฝากจากลมไหว..........คำร่ำซ้ำไกล
แต่ใจไม่คิดจิตห่าง
ฝากลมเอนลู่ดูทาง..........มิให้ใจว้าง
เปล่าเปลี่ยวเศร้าเร้าอยู่เดียว
ยามเจ้าสิ้นหวังพลั้งเปลี่ยว.......... อย่างพรากจากเลี้ยว
ให้ใจไหวขุ่นทุกข์หมอง
ยามลมผ่านมาหน้ามอง...........ให้รู้ดูจอง
จากใจใคร่พร่ำรำพัน
แม้จิตวูบพาอาสัญ...........แต่คำพร่ำนั้น
ยังคงดำรงปลงคอย
ลมเอยเผยคำฝากถ้อย.........พระพายพัดลอย
คำรักผ่านม่านเมฆิน
หวังใครหนึ่งนั้นได้ยิน...........คำรักรวยริน
ส่งมอบฝากสายลมพา
รินร้อยอย่าได้เลือนลา...........ทิ้งให้เหว่ว้า
โศกเศร้าเปล่าเปลี่ยวระทม
พี่เอยอย่าให้ซานซม.............ให้น้องขื่นขม
ร่ำไห้อาดูรเดียวดาย....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
