ขอฝันของฉันเคียงคู่เธอ
ผ่านไปอีกหนึ่งคราว - เช้าสายหมอก
บทกวีเขียนหยอกกับดอกเหงา
จากวังวนคนฝันใต้จันทร์เทา
กับเขม่าเทียนหอมแก้วล้อมน้ำ
ลอยอ้างว้างวังเวงอย่างเกรงกลัว
ท่ามกลางความมืดมัวของหัวค่ำ
หล่อเลี้ยงฝันแสนเจ็บคนเก็บงำ
ที่ตัวทำตัวก่อต่อตัวเอง
...
ยามรัก - ถักทอวางกลางจันทร์ฉาย
ราตรีรุ้งระบายใจปลั่งเปล่ง
ปล่อยดวงใจเคลิ้มคล้อยถ้อยบรรเลง
แม้กริ่งเกรง...ขอฝันฉันคู่เธอ
เสาะนกไพร, แมลงปอ, รุ้งทอทาบ
ฝ่ากำแพงปูนฉาบ – ภาพอิ่มเอ่อ-
ของคนใต้พันธนาการ หวาน ละเมอ
ที่ค้นเจอในจอ, ดินสอดำ
กับเรื่องราวรู้สึก นึกแล้วยิ้ม
ก็เต็มอิ่มเกินพอต่อคืนค่ำ
เอาโคมเทียนเล่มบางต่างเรือลำ
ขับลำนำเอ่ยทัก - รักษาตัว
ก่อนพานพบ รุ่ง, ลม ห่มผ้าไหม?
พระจันทร์ใสหรือหม่นจนสลัว
เธอมิได้เดียวดาย อย่าได้กลัว
ฉันจับพลั่วกรุยทางจนกว้างแล้ว
....
ผ่านไปอีกหนึ่งค่ำ - ค่ำน้ำค้าง
ห้องหอมจางเทียนหอมหลอมหมดแก้ว
เอื้อมจุดเทียนเล่มบาง สว่างแวว
นอกระเบียงลมแผ่ว, แผ่ว-แผ่วมา
หลายชีวิตดับไฟใต้ราตรี
หนึ่งธุลีจดจ่อรอมาหา
บางวรรคเริ่มสูญหายจากสายตา
ถูกขีดฆ่าโดยคนต้นความคิด
พับเก็บเงาเข้าเตียง – เฉลียงบ้าน
อีกฟากฝั่งอาคารดึงม่านปิด
สัมผัสความขมเขื่องอยู่เนืองนิตย์
แอบส่งใจไปชิด...เจ้าของเงา.
ต้นตะแบกแปลกหน้าที่ชาเฉย
คุยกันอย่างคุ้นเคยเผยความเศร้า
มีดอกไม้ถักทอพอบรรเทา
กับเรื่องเล่าเงาชื้น รื้นน้ำตา
แสงของเทียนสลัวแต่หัวค่ำ
ดาวประจำเคลื่อนออกเหมือนบอกว่า
เราจะได้พบกันวันกลับมา
เมื่อฝนซาฟ้าใสอีกไม่นาน
….
มีถ้อยคำซาบซึ้ง ถึงเมื่อก่อน
เขียนไว้ตอนนอนหลับกับฝันหวาน
ใส่ซองไว้อย่างดี สีน้ำตาล
พร้อมกับดอกไม้บาน ผ่านเรื่องราว
จับความฝันเรียงรายบรรยายภาพ
กลางคืนอาบน้ำค้างอย่างเหน็บหนาว
อยู่ตรงที่ฉันนั่งทุกครั้งคราว
นับดวงดาวพราวพร่างอยู่อย่างนั้น
คล้ายกับความคุ้นเคยเลยเหว่ว้า
ที่ผ่านไปผ่านมาหาความฝัน
ก่อนจะพบวันพรุ่ง, รุ่ง, ตะวัน
ค้นพบกันและกันฉันและเธอ
….
มีเพียงเงาไว้ปลอบเพื่อตอบร่าง
บอกเรื่องเก่าเล่าอ้างบ้างเสนอ
อีกฝากฝั่งอาคารผ่านมาเจอ
จึงละเมอเผลอทัก อีกสักครั้ง !!
………
แก้ไขไฟล์แนบโดยผู้ดูแลระบบ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
