จับลมไหวไอลม ลอยพรมต่อ
แสงแดดทอเบาบางไม่ห่างใกล้
เสียงกระซิบจากถิ่น ชาชินไป
ลมหนาวไล่ ใจเจ็บ ไม่เก็บคืน
ปิดหน้าต่างกักตุน ความอบอุ่น
แขนต่างหนุนแทนหมอน ตอนสะอื้น
รู้สึกเกลียดฤดูกาล นาน – กล้ำกลืน
ไร้แรงฟื้น ยืนหยัด ลมกัด....ใจ
กรีดร้องก้องลมพัด ซัดให้เจ็บ
ยิ่งหนาวเหน็บ น้ำตายิ่งพร่าไหล
สะสมแต้ม ความช้ำ ซ้ำต่อไป
ไม่อยากใกล้ ลมหนาว มันร้าวเกิน
แสงแดดทอเบาบางไม่ห่างใกล้
เสียงกระซิบจากถิ่น ชาชินไป
ลมหนาวไล่ ใจเจ็บ ไม่เก็บคืน
ปิดหน้าต่างกักตุน ความอบอุ่น
แขนต่างหนุนแทนหมอน ตอนสะอื้น
รู้สึกเกลียดฤดูกาล นาน – กล้ำกลืน
ไร้แรงฟื้น ยืนหยัด ลมกัด....ใจ
กรีดร้องก้องลมพัด ซัดให้เจ็บ
ยิ่งหนาวเหน็บ น้ำตายิ่งพร่าไหล
สะสมแต้ม ความช้ำ ซ้ำต่อไป
ไม่อยากใกล้ ลมหนาว มันร้าวเกิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
