เหตุใดเล่าเร้าใจไม่ลืมหลัง
เหตุใดยังนั่งครวญชวนลุ่มหลง
เหตุใดหนอรอหายคลายจำนง
เหตุใดโน้มโฉมยงไม่ตรงทาง
ลืมไม่ลงตรงที่มีห่วงหา
ลืมไม่ลงตรงชีวาไม่ลาห่าง
ลืมไม่ลงตรงใจรักไม่จาง
ลืมไม่ลงตรงนางไม่ร้างลืม
ใจหนอใจไยยังคงฝังเศร้า
ไม่รักเราเขาห่างหนทางปลื้ม
ช่างปะไรใจหนอถูกขอยืม
ได้ด่ำดื่มเพียงครู่ไม่อยู่ยืน
คงโหยหาอาลัยด้วยใจมุ่ง
หวังผดุงปรุงใหม่แม้ใจฝืน
แม้ไร้แสงแห่งหวังดังค่ำคืน
เธอยังตื่นตาคอยรอยรักเดิม
เป็นความสุขปลุกวางข้างกายสาว
เป็นหนึ่งคราวก้าวหวังพลังเสริม
เป็นสุขเพียงข้างเดียวที่เกี่ยวเติม
เป็นสุขเริ่มด้วยหมายจากชายเดียว
เกินจะห้ามใจนางให้ห่างหาย
เกินจะหมายให้เห็นเป็นเฉลียว
ว่าชายอื่นดื่นนักสลักเกลียว
อยากให้เหลียวหาใหม่...ใช่..พี่เอง.
เหตุใดยังนั่งครวญชวนลุ่มหลง
เหตุใดหนอรอหายคลายจำนง
เหตุใดโน้มโฉมยงไม่ตรงทาง
ลืมไม่ลงตรงที่มีห่วงหา
ลืมไม่ลงตรงชีวาไม่ลาห่าง
ลืมไม่ลงตรงใจรักไม่จาง
ลืมไม่ลงตรงนางไม่ร้างลืม
ใจหนอใจไยยังคงฝังเศร้า
ไม่รักเราเขาห่างหนทางปลื้ม
ช่างปะไรใจหนอถูกขอยืม
ได้ด่ำดื่มเพียงครู่ไม่อยู่ยืน
คงโหยหาอาลัยด้วยใจมุ่ง
หวังผดุงปรุงใหม่แม้ใจฝืน
แม้ไร้แสงแห่งหวังดังค่ำคืน
เธอยังตื่นตาคอยรอยรักเดิม
เป็นความสุขปลุกวางข้างกายสาว
เป็นหนึ่งคราวก้าวหวังพลังเสริม
เป็นสุขเพียงข้างเดียวที่เกี่ยวเติม
เป็นสุขเริ่มด้วยหมายจากชายเดียว
เกินจะห้ามใจนางให้ห่างหาย
เกินจะหมายให้เห็นเป็นเฉลียว
ว่าชายอื่นดื่นนักสลักเกลียว
อยากให้เหลียวหาใหม่...ใช่..พี่เอง.
"บ้านริมโขง"
เหตุใดเล่าเร้าใจไม่ลืมหลัง
เหตุเพราะฝัง ใจแน่ แลถูกเผง
เหตุที่รักเรียงร้อย ดังสร้อยเพลง
เหตุเพราะเกรง รักปล่อย เหมือนลอยแพ
เพราะเคยมอบ ปลอบทรวง ห่วงคิดถึง
เพราะตราตรึง ติดไว้ คล้ายรอยแผล
เพราะให้แล้ว แนวรัก ปักดวงแด
เพราะไม่อาจ ผันแปรเหลียวแลใคร
เพียงเพือบอก ความใน จากใจหนึ่ง
เพียงรู้ซึ้งค่าความทำหวั่นไหว
เพียงได้เห็น แน่นัก รักหมดใจ
เพียงบอกไว้ ในห้วง ดวงฤดี
รักรายล้อม กล่อมเกลา คราวอ่อนล้า
รักมีค่า เป็นพลัง สร้างสุขศรี
รักฟื้นจิต ลิขิตฝัน วันที่มี
รักแท้ที่ มอบให้ ไม่เลือนลา
***********
ใจหนอใจ จึงคอย แต่ครวญคร่ำ
เหมือนตอกย้ำ หวนไห้ อาลัยหา
แม้มองไหน ภาพเห็น เช่นลวงตา
ช้ำเกินกว่าจะกล่าว คราวระทม
สุดจะหัก ดวงใจ ให้เฉลียว
บนทางเปลี่ยว เดียวดาย ไร้สุขสม
จะมองไหนก็ไร้ ซึ่งอารมณ์
ไม่อาจข่ม ใจปลง (พี่) ริมโขงเคียง..(กลัวโดนฆ้อน เจ้าค่ะ)
"สุนันยา"
เหตุที่รักเรียงร้อย ดังสร้อยเพลง
เหตุเพราะเกรง รักปล่อย เหมือนลอยแพ
เพราะเคยมอบ ปลอบทรวง ห่วงคิดถึง
เพราะตราตรึง ติดไว้ คล้ายรอยแผล
เพราะให้แล้ว แนวรัก ปักดวงแด
เพราะไม่อาจ ผันแปรเหลียวแลใคร
เพียงเพือบอก ความใน จากใจหนึ่ง
เพียงรู้ซึ้งค่าความทำหวั่นไหว
เพียงได้เห็น แน่นัก รักหมดใจ
เพียงบอกไว้ ในห้วง ดวงฤดี
รักรายล้อม กล่อมเกลา คราวอ่อนล้า
รักมีค่า เป็นพลัง สร้างสุขศรี
รักฟื้นจิต ลิขิตฝัน วันที่มี
รักแท้ที่ มอบให้ ไม่เลือนลา
***********
ใจหนอใจ จึงคอย แต่ครวญคร่ำ
เหมือนตอกย้ำ หวนไห้ อาลัยหา
แม้มองไหน ภาพเห็น เช่นลวงตา
ช้ำเกินกว่าจะกล่าว คราวระทม
สุดจะหัก ดวงใจ ให้เฉลียว
บนทางเปลี่ยว เดียวดาย ไร้สุขสม
จะมองไหนก็ไร้ ซึ่งอารมณ์
ไม่อาจข่ม ใจปลง (พี่) ริมโขงเคียง..
(กลัวโดนฆ้อน เจ้าค่ะ)"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
