แก้วลืมคอน

มองหมู่ดาว วาววับ ประดับฟ้า
               คิดถึงหน้า นงราม ทรามสมร
              ดึกป่านนี้ โฉมยง คงเข้านอน
              เธอหนุนหมอน หรือหนุน อกอุ่นใคร

ลืมอดีต สิ้นแล้ว นะแก้วเอ๋ย
                       ชายที่เคย อิงแอบ แนบชิดใกล้
                       ก่อนเธอบอก ว่าหวง เท่าดวงใจ
                       เหตุไฉน แหนงหน่าย ง่ายดายจัง

สลัดคราบ นงคราญ สาวบ้านทุ่ง
              ไปหลงกรุง เพลิดเพลิน เมินความหลัง
              เหมือนวิหค ทิ้งคอน จรจากรัง
              เลิกอินัง-ขังขอบ แม้ครอบครัว

เบื่อน้ำพริก ปลาเจ่า ถ้วยเก่าก่อน
                       อนาทร ชิงชัง ทั้งลูก,ผัว
                       ขาดสติ ยั้งคิด จิตเมามัว
                       ยอมปล่อยตัว ปล่อยใจ มิไตร่ตรอง

ไม่รับรู้ สิหนา ว่าฉันเจ็บ
              ทุกข์เกินเก็บ อารมณ์ ข่มเศร้าหมอง
              ยิ่งคิดยิ่ง ชอกช้ำ น้ำตานอง
              อกกลัดหนอง ยามได้ยิน เสียงนินทา

ไปดีเถิด ฉันอภัย ให้เสมอ
                       ขอเพียงเธอ สุขสันต์ ไร้ปัญหา
                       พบคู่ครอง คนใหม่ ใจเมตตา
                       ฉันก็พลอย โมทนา สาธุการ


น้อยใจแล้วด้วย