[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

~~กล่อมไพร~~

๐ เพลินสายลม..พรมไล้..กลางไพรพฤกษ์
ในป่าลึก..ดึกดื่น..ท่ามคืนหงอย
ปล่อยความคิด..จิตท่อง..อย่างล่องลอย
ปลอบกมล..คนคอย..บนดอยไกล

๐ ให้ผ่านวัน..อันร้าว..ที่ราวป่า
คลายอุรา..ล้าอ่อน..เกินถอนไถ่
เฝ้าเหม่อครวญ..หวนหา..ด้วยอาลัย
สิ้นวิญญาณ์..ป่าไพร..ยามไร้นาง

๐ มองเห็นจันทร์..พันดาว..ในราวฟ้า
ให้อิจฉา..ดาราราย..อันพรายพร่าง
มีหมู่ดาว..พราวไสว..ในนภางค์
เฝ้าโอบเรียง..เคียงข้าง..มิร้างเลือน

๐ แต่อีกหนึ่ง..หัวใจ..แสนไหวหวั่น
อย่างเงียบงัน..ในอก..สุดยกเคลื่อน
ห่างไกลสุด..ฝั่งฟาก..เพียรฝากเดือน-
คอยย้ำเตือน..ภาพฝัน..แห่งวันวาน

๐ ให้สายลม..ห่มใจ..อันไหวอ่อน
ล้างอาวรณ์..ถอนหม่น..ให้พ้นผ่าน
ถอนสิ้นเศร้า..เหงาทรวง..พ้นดวงมาน
คีตกานต์..ขานขับ..ประทับทรวง

๐ ค่อยซึมซับ..หลับไหล..ในห้วงฝัน
ท่องวิมาน..ผ่านสวรรค์..ถึงชั้นสรวง
ลืมวิโยค..โศกศัลย์..อันทั้งปวง
ก่อนลุล่วง..ห้วงสนิท..แห่งนิทรา๚ะ๛

~*~ ลมหนาว ~*~

ลมหนาวโลมห้วงหาวพาหนาวห้อม
เข้าโอบล้อมรอบทรวงผู้ห่วงหา
เย็นเยียบในดวงขวัญเมื่อฉันทา
ค่อยลับลาเลยล่วงกลางห้วงกาล

ก่อนนั้นเคยหวานชื่นกลางคลื่นหนาว
มาถึงคราวจางลงสิ้นสงสาร
ความรักที่เบิกบทด้วยรสตาล
ก็ขมซ่านแทรกซอนจนอ่อนใจ

สนพลิกพลิ้วเรียวใบลมไล้ลู่
ดั่งรับรู้อาวรณ์สุดทอนไหว
อกใจเอยพรากพ้นสู่หนใด
ด้วยอาลัยล่ามคล้องลงจองจำ

วลีลักษณา
๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๔