เหตุใดเล่าเร้าใจไม่ลืมหลัง
เหตุใดยังนั่งครวญชวนลุ่มหลง
เหตุใดหนอรอหายคลายจำนง
เหตุใดโน้มโฉมยงไม่ตรงทาง
ลืมไม่ลงตรงที่มีห่วงหา
ลืมไม่ลงตรงชีวาไม่ลาห่าง
ลืมไม่ลงตรงใจรักไม่จาง
ลืมไม่ลงตรงนางไม่ร้างลืม
ใจหนอใจไยยังคงฝังเศร้า
ไม่รักเราเขาห่างหนทางปลื้ม
ช่างปะไรใจหนอถูกขอยืม
ได้ด่ำดื่มเพียงครู่ไม่อยู่ยืน
คงโหยหาอาลัยด้วยใจมุ่ง
หวังผดุงปรุงใหม่แม้ใจฝืน
แม้ไร้แสงแห่งหวังดังค่ำคืน
เธอยังตื่นตาคอยรอยรักเดิม
เป็นความสุขปลุกวางข้างกายสาว
เป็นหนึ่งคราวก้าวหวังพลังเสริม
เป็นสุขเพียงข้างเดียวที่เกี่ยวเติม
เป็นสุขเริ่มด้วยหมายจากชายเดียว
เกินจะห้ามใจนางให้ห่างหาย
เกินจะหมายให้เห็นเป็นเฉลียว
ว่าชายอื่นดื่นนักสลักเกลียว
อยากให้เหลียวหาใหม่...ใช่..พี่เอง.
เหตุใดยังนั่งครวญชวนลุ่มหลง
เหตุใดหนอรอหายคลายจำนง
เหตุใดโน้มโฉมยงไม่ตรงทาง
ลืมไม่ลงตรงที่มีห่วงหา
ลืมไม่ลงตรงชีวาไม่ลาห่าง
ลืมไม่ลงตรงใจรักไม่จาง
ลืมไม่ลงตรงนางไม่ร้างลืม
ใจหนอใจไยยังคงฝังเศร้า
ไม่รักเราเขาห่างหนทางปลื้ม
ช่างปะไรใจหนอถูกขอยืม
ได้ด่ำดื่มเพียงครู่ไม่อยู่ยืน
คงโหยหาอาลัยด้วยใจมุ่ง
หวังผดุงปรุงใหม่แม้ใจฝืน
แม้ไร้แสงแห่งหวังดังค่ำคืน
เธอยังตื่นตาคอยรอยรักเดิม
เป็นความสุขปลุกวางข้างกายสาว
เป็นหนึ่งคราวก้าวหวังพลังเสริม
เป็นสุขเพียงข้างเดียวที่เกี่ยวเติม
เป็นสุขเริ่มด้วยหมายจากชายเดียว
เกินจะห้ามใจนางให้ห่างหาย
เกินจะหมายให้เห็นเป็นเฉลียว
ว่าชายอื่นดื่นนักสลักเกลียว
อยากให้เหลียวหาใหม่...ใช่..พี่เอง.
"บ้านริมโขง"