แลนภางค์กลางไพรทรวงไหวหวั่น
ดาวล้อมจันทร์ขวัญครวญรัญจวนหา
รำพันเพ้อเหม่อเหงาเศร้าอุรา
ในพนาป่านี้ที่เคยเคียง
แผ่วแผ่วเผยเคยอ้อนสุนทรฝาก
เมื่อคราพรากจากจินต์ก็สิ้นเสียง
หทัยพร่ำพิไรไร้สำเนียง
เหลือแต่เพียงน้ำตาที่บ่าริน
ไม่รู้ใจ
ดาวล้อมจันทร์ขวัญครวญรัญจวนหา
รำพันเพ้อเหม่อเหงาเศร้าอุรา
ในพนาป่านี้ที่เคยเคียง
แผ่วแผ่วเผยเคยอ้อนสุนทรฝาก
เมื่อคราพรากจากจินต์ก็สิ้นเสียง
หทัยพร่ำพิไรไร้สำเนียง
เหลือแต่เพียงน้ำตาที่บ่าริน
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
