ถวิลฝันอันตระการ
เงาวูบวาบทาบแสงแจ้งสลัว
อาจดูมืดจืดมั่วทั่วเพราะเศร้า
ทุกชีวิตจิตหายหมายรวมเรา
พร้อมจะดับกลับเหงาเศร้าราตรี
ค่ำคืนนี้ที่เงียบเฉียบสงัด
เสียงลมเพเห่พัดซัดวิถี
ไฟระย้าระย้อยสร้อยสวยดี
ของถนนบนนี้ที่สะพาน
มีรถวิ่งชิงแข่งแย่งเส้นสาย
บ้างก็ฝ่าขวาซ้ายย้ายสุสาน
ชายหญิงดิ้นถวิลฝันอันตระการ
เหลือเพียง...เราเล่าผ่านม่านสายลม
น่านเท่าไหร่...ในค่ำน้ำค้างตื่น
ทุกคนดิ่งวิ่งครืนรื่นสู่สม
ฉันนั่งมองผองดาวพราวเชยชม
พร้อมกับข่มบ่มใจให้รับมัน
หากผ่องผุดหยุดคิดจิตระดะ
ทุกห้วงกาลผ่านปะทะขณะฝัน
อาจพ่ายแพ้แท้ใจของใครกัน
หรือชนะจิตนั้นฝันของเรา..
หทัยกาญจน์
๒๖ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
