ขอฝันของฉันเคียงคู่เธอ
ผ่านไปอีกหนึ่งคราว - เช้าสายหมอก
บทกวีเขียนหยอกกับดอกเหงา
จากวังวนคนฝันใต้จันทร์เทา
กับเขม่าเทียนหอมแก้วล้อมน้ำ
ลอยอ้างว้างวังเวงอย่างเกรงกลัว
ท่ามกลางความมืดมัวของหัวค่ำ
หล่อเลี้ยงฝันแสนเจ็บคนเก็บงำ
ที่ตัวทำตัวก่อต่อตัวเอง
...
ยามรัก - ถักทอวางกลางจันทร์ฉาย
ราตรีรุ้งระบายใจปลั่งเปล่ง
ปล่อยดวงใจเคลิ้มคล้อยถ้อยบรรเลง
แม้กริ่งเกรง...ขอฝันฉันคู่เธอ
เสาะนกไพร, แมลงปอ, รุ้งทอทาบ
ฝ่ากำแพงปูนฉาบ – ภาพอิ่มเอ่อ-
ของคนใต้พันธนาการ หวาน ละเมอ
ที่ค้นเจอในจอ, ดินสอดำ
กับเรื่องราวรู้สึก นึกแล้วยิ้ม
ก็เต็มอิ่มเกินพอต่อคืนค่ำ
เอาโคมเทียนเล่มบางต่างเรือลำ
ขับลำนำเอ่ยทัก - รักษาตัว
ก่อนพานพบ รุ่ง, ลม ห่มผ้าไหม?
พระจันทร์ใสหรือหม่นจนสลัว
เธอมิได้เดียวดาย อย่าได้กลัว
ฉันจับพลั่วกรุยทางจนกว้างแล้ว
....
ผ่านไปอีกหนึ่งค่ำ - ค่ำน้ำค้าง
ห้องหอมจางเทียนหอมหลอมหมดแก้ว
เอื้อมจุดเทียนเล่มบาง สว่างแวว
นอกระเบียงลมแผ่ว, แผ่ว-แผ่วมา
หลายชีวิตดับไฟใต้ราตรี
หนึ่งธุลีจดจ่อรอมาหา
บางวรรคเริ่มสูญหายจากสายตา
ถูกขีดฆ่าโดยคนต้นความคิด
พับเก็บเงาเข้าเตียง – เฉลียงบ้าน
อีกฟากฝั่งอาคารดึงม่านปิด
สัมผัสความขมเขื่องอยู่เนืองนิตย์
แอบส่งใจไปชิด...เจ้าของเงา.
แก้ไขไฟล์แนบโดยผู้ดูแลระบบ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
