ม้านั่ง...ฝั่งทะเล
............
ตะวันลอยอ้อยอิ่งดิ่งหลายรอบ
แผดเผาร่างบางบอบใต้ขอบฟ้า
เอื้อมมือแตะพื้นโลกโชคชะตา
โผเข้าหา ม้านั่งฝั่งทะเล
คลื่นซัดสาดละอองเป็นฟองฟอด
กองทรายทอดกอดร่างอย่างหันเห
กว้างกว่ากว้างสงัดลมพัดเพ
มัวโอ้เอ้ไหลหลากแล้วจากลา
ความหนาวผ่านซานซม ลมสงบ
ตะวันพลบหลบอยู่ ณ เบื้องหน้า
ทิวสนหล่นร่วงเงาสีเทาทา
แต้มนัยน์ตาเอ่อล้นพิกลนัก
ความเงียบยังมองดูอยู่อีกฝั่ง
คอยเฝ้าฟังหยั่งพื้น ฟื้นความรัก
โปรยน้ำตาร่วงพราวดาวรู้จัก
เอื่อนเอ่ยทักสักดวงเพราะห่วงใย
ม้านั่ง ฝั่งทะเลเวลาเหงา…
ตลิ่งเศร้า, เงาหาด, คลื่นสาดไหว
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกินเข้าใจ
ผ่านมาแล้วผ่านไป ในทะเล!
……………..
๒๕/๑๑/๕๔
ภาพจาก pixpros.net
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
