[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

เดือนแจ่มฟ้า นภาพร่าง กระจ่างใส   
ลอยดวงใหญ่ ใกล้ตา แทบคว้าถึง
หากคว้าได้ หมายคว้า มาโลมรึง
เคียงเคล้าคลึง ประหนึ่งแนบ แอบเนื้อนวล

โอ้กระไร ไยเป็น ถึงเช่นนี้
ก่อนเคยชี้ ชมจันทร์ กันเสสรวล
มาวันนี้ ไร้เงา เจ้าลำดวน
ปล่อยให้ครวญ หวนหา อยู่อาจิณ

แม้ยามฝัน ดั้นฝ่า เสาะหาเจ้า
เศษเสี้ยวเงา เปล่าร้าง อ้างว้างสิ้น
อยากกู่ก้อง ร้องไป ให้ฟ้าดิน
หากได้ยิน เสียงครวญ บอกนวลที

ใครคนหนึ่ง ซึ้งตระหนัก ภักดิ์แน่นเหนียว
ใจหนึ่งเดียว เกี่ยวก้อย ร้อยโฉมศรี
กระชับแน่น กว่าแผ่น ปฐพี
ตราบชั่วนา ตาปี มีหนึ่งเดียว./


EasternMan

เพียงรับรู้ สิ่งหมาย มีใครห่วง
แม้เพียงช่วง เวลา พาแลเหลียว
คนห่างไกล แรงใจ ให้มั่นเชียว
จะโน้มเหนี่ยว ซึมซับ เก็บรับมา

ยามป่วยไข้ ใกล้หมอ กลับท้อหนัก
เหมือนถูกผลัก ลงไกล ถึงใต้หล้า
สุดจะฝืน กลืนหมด รสขมยา
ทรมา เกินกล่าว จึงเฉาใจ

เขียนกลอนเล่า คราวหมอง ต้องเดี่ยวโดด
มิได้โกรธ หรืองอนเง้า คราวอ่อนไหว
เป็นช่วงของ เวลา ล้าทรวงใน
แม้นเข้าใจ อย่าหาย ไกลสัมพันธ์

คำปลุกปลอบ มอบมา ล้าก็ห่าง
มีใจวาง ข้างเคียง แทนสียงมั่น
เป็นแสงทอง ส่องฉาย ปลายตะวัน
เกี่ยวก้อยกัน ไล่เหงา ..ให้เบาบาง...


"สุนันยา"