.jpg)
เลยสุดสายปลายฟ้า..หาใดพบ
มองเกินกลบลบถวิล..แม้ถิ่นไหน
มองจากจินต์สิ้นสนอง..ละอองไอ
มองหวั่นไหวตามย้ำ..ให้รำพึง
หลับตาลงตรงนิ่ง..พิงพนัก
ไร้ใดจักเกี่ยวข้อง..หมองเพียงหนึ่ง
ไร้คนคอยคนหวน..ชวนคะนึง
ไร้คนใดใครจึง..คิดถึงเรา
เพียงเดียวดายหมายรู้..สู่สำนึก
ความรู้สึกเหว่ว้า..นั่นพาเหงา
ความสงบพบสงัด..กร่อนกัดเอา
ความซึมเศร้าเข้าแทรก..แหวกอาการ
เหมือนเป็นหนึ่งซึ่งยั้ง..ยังชีวิต
หนึ่งในโลกโศกลิขิต..ไร้สิทธิ์หวาน
หนึ่งคนที่มีไหน..ใคร่พบพาน
หนึ่งร้าวรานปานบิ่น..จนสิ้นลาย
อยู่รอวันอันดับ..รอรับสิทธิ์
รอวันที่ชีวิต..พิชิตหมาย
รอวันที่สมปอง..ของหญิงชาย
รอวันตายหมายแน่..ไม่แปรไป
แสนเดียวดายปลายฝัน..ยังหวั่นหวาด
กลัวตายขาดทาสกรรม..ทำไฉน
กลัวได้เกิดเลิศลักษณ์..เกินหักใจ
กลัวเกิดใหม่ได้เป็น..ดังเช่นคน.
มองเกินกลบลบถวิล..แม้ถิ่นไหน
มองจากจินต์สิ้นสนอง..ละอองไอ
มองหวั่นไหวตามย้ำ..ให้รำพึง
หลับตาลงตรงนิ่ง..พิงพนัก
ไร้ใดจักเกี่ยวข้อง..หมองเพียงหนึ่ง
ไร้คนคอยคนหวน..ชวนคะนึง
ไร้คนใดใครจึง..คิดถึงเรา
เพียงเดียวดายหมายรู้..สู่สำนึก
ความรู้สึกเหว่ว้า..นั่นพาเหงา
ความสงบพบสงัด..กร่อนกัดเอา
ความซึมเศร้าเข้าแทรก..แหวกอาการ
เหมือนเป็นหนึ่งซึ่งยั้ง..ยังชีวิต
หนึ่งในโลกโศกลิขิต..ไร้สิทธิ์หวาน
หนึ่งคนที่มีไหน..ใคร่พบพาน
หนึ่งร้าวรานปานบิ่น..จนสิ้นลาย
อยู่รอวันอันดับ..รอรับสิทธิ์
รอวันที่ชีวิต..พิชิตหมาย
รอวันที่สมปอง..ของหญิงชาย
รอวันตายหมายแน่..ไม่แปรไป
แสนเดียวดายปลายฝัน..ยังหวั่นหวาด
กลัวตายขาดทาสกรรม..ทำไฉน
กลัวได้เกิดเลิศลักษณ์..เกินหักใจ
กลัวเกิดใหม่ได้เป็น..ดังเช่นคน.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
