ชื่อบทกลอน : สุข-ทุกข์-ท่วม-รวมใจไทย.
ผู้แต่ง : ธรรมดา.
ท่ามแผ่นผืน คืนวัน สรรค์ชีวิต
เราลิขิต สิทธิ์สู้ สู่จุดหมาย
ต่างเติมฝัน มั่นมุ่ง เสกรุ้งพราย
ต่างปีนป่าย สายสร้าง อย่างเสรี
มีรอยยิ้ม อิ่มอาบ ให้ซาบซึ้ง
ในคำนึง พึ่งพา ภาพวิถี
ยังอบอุ่น หนุนค่า สามัคคี
ทุกถิ่นที่ ทั้งผอง พี่น้องไทย
เช่นนี้เล่า! เก่าก่อน จะร้อนหนาว
ในเรื่องราว ลำเค็ญ เซ่น- สมัย
ป่าปิดเมือง เนืองหนุน สมดุลย์ใด
เหตุปัจจัย ให้ผืนหล้า บ่านที
โอบอุ้ม จะรุมร้าย หมายขย้ำ
โถมกระหน่ำ น้ำหลาก พรากวิถี
พลัดถิ่นฐาน โถมทุกข์ สุขเคยมี
มาบัดนี้ กี่พลีแล้ว ระทมทน
ใยแผ่นดิน ร้องไห้ เป็นสายน้ำ
ย่ำนิยาม สยามยิ้ม ลิ้มรอยหม่น
ขอวิงวอน พรจากฟ้า มาดาลดล
เภทภัยพ้น ผ่านล่วง ทั้งปวงพลัน
เถิด..อย่าท้อ รอจำนน จนใจสู้
อย่าหยุดอยู่ อย่างสิ้นหวัง นั่งหวาดหวั่น
อย่าอ่อนแอ แพ้พ่าย สิ้นสายฝัน
ยังมีวัน วาดฟ้า ดาราพราย
ปลอบโยน ยามยากไร้ ให้แรงหวัง
ให้กำลัง ยังใจอยู่ หารู้หาย
ฝ่าชะตา ท้าทน ที่ทักทาย
ผ่านภัยร้าย ได้ด้วยไทย ไม่ทิ้งกัน
แรงใฝ่ดี ที่เกื้อกูล จะพูนเพิ่ม
มาสร้างเสริม เติมใจ ไร้ขีดขั้น
ร้อยรวมไทย ด้วยหัวใจ ใฝ่ถึงกัน
ร้อยผูกพัน ผ่านลมพา..ว่าห่วงใย.
" ธรรมดา "
เราลิขิต สิทธิ์สู้ สู่จุดหมาย
ต่างเติมฝัน มั่นมุ่ง เสกรุ้งพราย
ต่างปีนป่าย สายสร้าง อย่างเสรี
มีรอยยิ้ม อิ่มอาบ ให้ซาบซึ้ง
ในคำนึง พึ่งพา ภาพวิถี
ยังอบอุ่น หนุนค่า สามัคคี
ทุกถิ่นที่ ทั้งผอง พี่น้องไทย
เช่นนี้เล่า! เก่าก่อน จะร้อนหนาว
ในเรื่องราว ลำเค็ญ เซ่น- สมัย
ป่าปิดเมือง เนืองหนุน สมดุลย์ใด
เหตุปัจจัย ให้ผืนหล้า บ่านที
โอบอุ้ม จะรุมร้าย หมายขย้ำ
โถมกระหน่ำ น้ำหลาก พรากวิถี
พลัดถิ่นฐาน โถมทุกข์ สุขเคยมี
มาบัดนี้ กี่พลีแล้ว ระทมทน
ใยแผ่นดิน ร้องไห้ เป็นสายน้ำ
ย่ำนิยาม สยามยิ้ม ลิ้มรอยหม่น
ขอวิงวอน พรจากฟ้า มาดาลดล
เภทภัยพ้น ผ่านล่วง ทั้งปวงพลัน
เถิด..อย่าท้อ รอจำนน จนใจสู้
อย่าหยุดอยู่ อย่างสิ้นหวัง นั่งหวาดหวั่น
อย่าอ่อนแอ แพ้พ่าย สิ้นสายฝัน
ยังมีวัน วาดฟ้า ดาราพราย
ปลอบโยน ยามยากไร้ ให้แรงหวัง
ให้กำลัง ยังใจอยู่ หารู้หาย
ฝ่าชะตา ท้าทน ที่ทักทาย
ผ่านภัยร้าย ได้ด้วยไทย ไม่ทิ้งกัน
แรงใฝ่ดี ที่เกื้อกูล จะพูนเพิ่ม
มาสร้างเสริม เติมใจ ไร้ขีดขั้น
ร้อยรวมไทย ด้วยหัวใจ ใฝ่ถึงกัน
ร้อยผูกพัน ผ่านลมพา..ว่าห่วงใย.
" ธรรมดา "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
