แสงสลัวตัวเงาคล้ายเหงานัก
สายลมทักเพียงนิดเงาบิดไหว
สะท้อนตนคนมองจ้องแสงไฟ
ล้าแรงไปไส้เทียนไหม้เจียนจม
ขดตัวงอพ้อแสงไร้แรงส่อง
ดุจละอองหมองฟุ้งผดุงขม
เงาสลัวกลั้วจิตไร้ชิดชม
หนาวอารมณ์ห่มแขนแทนห่มกาย
เกินกว่าใจหมายมองปองเจิดแจ่ม
ภาพแฉล้มแย้มอนงค์ยังคงหาย
เลื่อนลอยไปไม่เห็นใดเด่นพราย
ดั่งคลับคล้ายสายสวาทได้ขาดลง
ดับแสงเทียนมืดสนิทให้จิตยั้ง
ใดประดังหลั่งเศร้าไร้เงาส่ง
แต่ในใจไม่ดับยังขับคง
ความลุ่มหลง..คงไสว..แจ่มในทรวง.
สายลมทักเพียงนิดเงาบิดไหว
สะท้อนตนคนมองจ้องแสงไฟ
ล้าแรงไปไส้เทียนไหม้เจียนจม
ขดตัวงอพ้อแสงไร้แรงส่อง
ดุจละอองหมองฟุ้งผดุงขม
เงาสลัวกลั้วจิตไร้ชิดชม
หนาวอารมณ์ห่มแขนแทนห่มกาย
เกินกว่าใจหมายมองปองเจิดแจ่ม
ภาพแฉล้มแย้มอนงค์ยังคงหาย
เลื่อนลอยไปไม่เห็นใดเด่นพราย
ดั่งคลับคล้ายสายสวาทได้ขาดลง
ดับแสงเทียนมืดสนิทให้จิตยั้ง
ใดประดังหลั่งเศร้าไร้เงาส่ง
แต่ในใจไม่ดับยังขับคง
ความลุ่มหลง..คงไสว..แจ่มในทรวง.
"บ้านริมโขง"