เหน็บหนาวร้าวรอนแสนอ่อนล้า
เกินกว่าดวงมานจะทานไหว
ลืมฤๅขวัญแก้วจึงแคล้วไกล
เยื่อใยไม่เหลือโอบเอื้อมน
อุราคราเหงาห่างเงารัก
ยากนักภักดีจะมีผล
ร้างรมย์ขมขื่นสุดฝืนทน
หนึ่งคนหม่นเหม่อเพ้อเดียวดาย
ไม่รู้ใจ
เกินกว่าดวงมานจะทานไหว
ลืมฤๅขวัญแก้วจึงแคล้วไกล
เยื่อใยไม่เหลือโอบเอื้อมน
อุราคราเหงาห่างเงารัก
ยากนักภักดีจะมีผล
ร้างรมย์ขมขื่นสุดฝืนทน
หนึ่งคนหม่นเหม่อเพ้อเดียวดาย
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
